Uchodźcy to także małe, niewinne dzieci. Zobacz w jakich warunkach zasypiają (ZDJĘCIA)

Mahdi ma półtora roczku. Jej jedynym doświadczeniem w życiu jest wojna i ucieczka.

7-letnia Ralia i 13-letnia Rahaf mieszkały w Damaszku, gdzie wybuch granatu zabił ich matkę i brata. Dziś żyją na ulicach Beirutu. Rahaf mówi, że boi się "złych chłopców". Ralia, gdy to słyszy, zaczyna płakać...

5-letnia Tamam boi się swojej poduszki. Naloty bombowe w jej rodzinnym mieście Homs miały zawsze miejsce w nocy. Choć dziewczynka od dawna już śpi z dala od domu, wciąż nie może zrozumieć, że jej poduszka nie jest źródłem zagrożenia.

7-letnia Shehd uwielbia rysować. Jednak od dłuższego czasu głównym tematem jej rysunków jest broń. Widzi ją zawsze i wszędzie. Teraz już nie może rysować. Uciekając, jej rodzice nie zabrali z sobą kredek i papieru dla córeczki...

Sham, który ma zaledwie roczek, wtula się w ramiona swojej matki. Spóźnili się na pociąg do Austrii. Od wielu dni próbują dostać się do Europy, gdzie mają nadzieję otrzymać schronienie... Teraz jednak muszą czekać długie dni na zamkniętej wciąż dla nich granicy.

8-letnia Maram ledwie przekroczyła próg domu, gdy uderzyła weń bomba. Kawałek dachu spadł jej na głowę. Uraz głowy spowodował wewnętrzny krwotok. Maram była 11 dni w śpiączce. Nadal nie może mówić. Matka musiała zabrać ją ze szpitala i w tak ciężkim stanie, dziewczynka ucieka przed wojną.

5-letni Moyad i jego mama wyszli do sklepu kupić mąkę i szpinak. Szli za rękę na rynek. Niestety, przechodzili obok taksówki, w której ktoś umieścił bombę. Matka Moyada zginęła na miejscu. Chłopiec został ewakuowany z Syrii do Jordanii. Ma nadal odłamki bomby w głowie, plecach i miednicy.

5-letnia Lamar w swoim domu w Bagdadzie zostawiła lalkę, zabawkowy pociąg i piłkę. Mowi o tych zabawkach za każdym razem, gdy słyszy, jak w rozmowach dorosłych wspomina się o domu. Zniszczyła go bomba, gdy Lamar wraz z bliskimi wracała z zakupów. Nie nadawał się już do zamieszkania. Cała rodzina dziewczynki, na małej łodzi przeprawiła się przez morze do Turcji, a dalej na Węgry. Lamar śpi w lesie na kocu. Przerażona, zmarznięta i smutna...

Jest już po północy, gdy wyczerpany długą wędrówką 6-letni Ahmed zasypia w trawie. Jego rodzina snuje plany na dalszą część ich tułaczki. Mały Ahmed sam dźwiga codziennie swoją ciężką torbę, gdy wraz z bliskimi pokonuje długie kilometry pieszo. "Jest dzielny i płacze tylko czasami wieczorem" - mówi wujek Ahmeda, który opiekuje się nim od czasu, gdy ojciec chłopca zginął w Syrii.

Jest różnica pomiędzy zamknięciem oczu a zaśnięciem. Wie o tym mała Gulistan. Sześciolatka woli zamknąć oczy i udawać, że śpi niż zasnąć naprawdę, bo gdy zasypia, zaczynąją się koszmary. Tęskni za swoim domem w Kobane.

5-letnia Waala chciałaby już wrócić do domu. W Aleppo, gdzie mieszkała, miała swój własny pokój i nigdy nie zdarzyło jej się płakać przy zasypianiu. Teraz płacze każdej nocy.

5-letni Abdullah śpi na dworcu w Belgradzie. Był świadkiem zabójstwa swojej siostry. Wciąż jest w szoku. Malec ma poważną chorobę krwi, ale jego matka nie ma pieniędzy, aby kupić mu lekarstwa.

7-letni Ahmad, kiedy bomba uderzyła w jego dom, był w środku. Odłamek zranił go, ale chłopiec przeżył. Jego młodszy brat nie. Ahmad i jego rodzice śpią gdzie popadnie - w przyczepie busa, w lesie, na drodze...

Fara ma 2 latka. Uwielbia piłkę nożną...