Pokolenie starych matek: „Chcę urodzić dziecko dopiero po 50-tce!”

W rozmowie z „Faktem” Barbara Sienkiewicz zapewniała, że zaszła w ciążę w sposób całkowicie naturalny. „W moim przypadku zadecydowała biologia. A ciało było na tyle sprawne, że udźwignęło temat ciąży bliźniaczej bez żadnych powikłań. Zresztą pani ginekolog w szpitalu powiedziała, że skoro donosiłam do końca ciążę, to też bym wykarmiła dzieci, z tym, że mój lekarz prowadzący nakazał, żebym absolutnie nie karmiła” – relacjonowała aktorka. „Ja się nie utożsamiam ze swoim wiekiem. Internista, który mnie prowadził przez wiele lat, niestety już nieżyjący, powiedział, że mój organizm jest młody biologicznie. Czuję się zdrowa biologicznie i młoda psychicznie” – dodała.

Jednak zdaniem specjalistów możliwość naturalnego zajścia w ciążę przez kobietę po 50. roku życia jest niewielka. Już u połowę młodszej osoby prawdopodobieństwo ciąży szacuje się na ok. 40 proc., po 40-tce nie przekracza 10 proc., a po 45. roku życia – 1 proc.

Jednak dojrzałych matek przybywa i ten trend na pewno będzie się utrzymywał, czemu sprzyjają nowoczesne technologie, np. witryfikacja, czyli zamrażanie komórek jajowych, które w takiej formie mogą być przechowywane nawet przez kilkanaście lat. Po rozmrożeniu zapładnia się je metodą in vitro i wszczepia do organizmu kobiety, gdzie mogą się rozwijać.

Biologicznie pobranie i przechowywanie komórki jajowej możliwe jest już u 16-letnich kobiet. W praktyce takiemu zabiegowi poddawane są zwykle osoby powyżej 18., a przed 40. rokiem życia.  Zamrożone komórki jajowe mogą być wykorzystane do zapłodnienia w każdym momencie, choć polskie kliniki stosują zwykle zasadę, że kobieta nie powinna być starsza niż 49 lat.

Zobacz także: Czy on jest dobrym materiałem na ojca? 50 rzeczy, które facet MUSI potrafić!

Warto bowiem pamiętać, że decyzji o macierzyństwie nie należy odkładać w nieskończoność, a zamrożenie jajeczek nie jest gwarantem zajścia w ciążę akurat w momencie, gdy tego zechcemy. Nie tylko dlatego, że po odmrożeniu zaledwie 3-5 proc. materiału ma właściwą jakość i właściwości rozrodcze.

Macierzyństwo to także duże wyzwanie dla organizmu kobiety, a po 40. roku życia mogą pojawić się problemy natury zdrowotnej  (podczas ciąży zwiększa się wówczas zagrożenie nadciśnieniem, cukrzycą czy chorobami tarczycy) i rośnie też ryzyko poronień albo zaburzeń chromosomowych w trakcie rozwoju zarodka, co skutkuje wadami genetycznymi płodu. W przypadku 45-latki prawdopodobieństwo urodzenia dziecka z zespołem Downa wynosi 1:30, podczas gdy u kobiet dwudziestokilkuletnich to 1:1500.

Gdy studenci Uniwersytetu Medycznego w Warszawie zbadali przebieg ciąż i porodów blisko 200 kobiet w wieku „40 plus”, rodzących w stołecznej klinice przy pl. Starynkiewicza między 2009 a 2014 r, okazało się, że aż 12 proc. z nich urodziło przedwcześnie i znacznie częściej należało stosować u tych kobiet cesarskie cięcie.

Niewątpliwie późne macierzyństwo ma także zalety. Starsza matka zwykle jest spełniona zawodowo, nie myśli już o karierze i skupia się na dziecku, podchodząc do jego wychowania bardziej świadomie. Zwykle może też liczyć na męża, przynajmniej tak wynika z badań przeprowadzonych w Stanach Zjednoczonych, gdzie 85 proc. dojrzałych matek to mężatki, które nauczyły się przez lata dzielić partnersko obowiązkami.

„Na dziecko trzeba mieć feeling, a ja go właśnie mam. Od piątego miesiąca nie mogłam pracować, leżałam. Parę lat temu byłby to dla mnie zawodowy krach, koniec widoków na kasę i spełnianie marzeń” – mówi w reportażu „Polityki” Marta, która urodziła dziecko w wieku 47 lat. „Widzi pani tamte młode babki z wózkami? Ciągle takie spotykam: biednie ubrane, sfrustrowane, smutne. Gonią te swoje mrzonki o wielkim świecie, kontemplując witryny sklepowe, a resztki z debetu i tak pójdą na nowe pampersy. I po co miałabym tak wyć, zamiast żyć? – pyta kobieta.

Według niektórych badań kobiety, które zostają matkami w dojrzałym wieku żyją dłużej niż te, które założyły rodzinę wcześniej. Jednak takie argumenty nie przekonują internautki Wioli. „Po 50-tce raczej nie mamy już chęci i sił, by biegać za dzieckiem po piaskownicy. W wieku szkolnym nasza pociecha ma już w domu babcię, która nie lubi gwaru czy wizyt kolegów. Dochodzi jeszcze różnica w mentalności między pokoleniami. Zdrowie szybko siada, więc dziecku spada na głowie obowiązek opieki nad chorym rodzicem” – wylicza.

Zobacz także: Najbardziej stylowi ojcowie wśród celebrytów!

RAF