Życie z megalomanem. Jak się komunikować z osobą przekonaną o swojej wyższości?

W rozmowach o toksycznych partnerach, przyjaciołach, czy współpracownikach to hasło pojawia się równie często jak narcyz. Mowa o megalomanie. Jak dokładnie zachowują się osoby mające manię wielkości? I jak się z nimi komunikować? 

Zobacz także: Jak bronić swoich granic? Ten trik przyda Ci się w rozmowie z narcyzem

Jak zachowuje się megaloman?

Megalomania to słowo, które wywodzi się z języka greckiego. Jest połączeniem dwóch słów - megalo, co oznacza „przesadę” oraz mania, czyli „szaleństwo”. Utożsamia się nią z manią wielkości. Ludzie, który cierpią na to zaburzenie widzą się w pewnym zniekształceniu. Są w stu procentach przekonani o tym, że górują nad resztą. Czują się jedyni w swoim rodzaju, wszechmocni, genialni, niewątpliwie wyjątkowi. Mają wrażenie, że są znacznie bardziej inteligentni, błyskotliwi, zdolni, czy zabawniejsi od innych. Przeceniają swoje możliwości. Nie tracą ochoty na zostanie fizykami, mimo że nie radzą sobie za dobrze w przyswajaniu wiedzy z przedmiotów ścisłych. Głęboko wierzą w to, że czeka ich świetlana przyszłość w aktorstwie, mimo że nie są w tym kierunku uzdolnieni. Nie potrafią rozpoznawać swoich naturalnych predyspozycji. 

Jeżeli ktokolwiek zaczyna naprowadzać ich na to, że źle oceniają swoje możliwości, od razu się oburzają. Nieustannie wytykają innym zazdrość. Mają na tym punkcie obsesję. Co jeszcze cechuje megalomanów oprócz przerostu ego? Bardzo często koloryzują rzeczywistość. Ciągle naginają fakty, bez ograniczeń zmyślają. Wszystko po to, aby przedstawić się w jak najkorzystniejszym świetle. Chcą uchodzić za ludzi idealnych w każdym calu. Marzą, by wszystkim imponować. Nie posiadają zdolności samokrytyki. Nigdy nie przyznają się do błędów i nie przepraszają. Mają myśli prześladowcze. Stale czują się zagrożeni. Odnoszą wrażenie, że ktoś zawsze chce im zaszkodzić i odebrać im wysoką pozycję. Jeśli dostrzegą w kimś potencjalnego wroga, robią wszystko, aby utrudnić mu życie. Idą po przysłowiowych trupach do celu. Nie ma w nich ani krztyny empatii. Bywają autorytarni. Celowo wyprowadzają innych z równowagi. Wprowadzanie chaosu gwarantuje im przewagę. Zachowują się tak zarówno w środowisku zawodowym, jak i domowym. 

Nawiązanie relacji z megalomanem początkowo może wyglądać obiecująco. Jawi się innym jako ktoś bardzo pewny siebie, odważny, zdeterminowany i z brawurą dążący do wyznaczonych celów. Im dalej w las, tym niestety toksyczniej. Megalomani, podobnie jak ludzie o narcystycznym typie osobowości, ciągle manipulują innymi. Najchętniej zadają się z osobami nieśmiałymi, zagubionymi i mającymi problemy z samoakceptacją. Szybko są w stanie im zaimponować i owinąć je sobie wokół palca. W późniejszym czasie okazuje się, że sami mają niezliczone kompleksy.

Jak się porozumiewać z osobą z tym zaburzeniem? Komunikacja z megalomanem powinna na pewno przebiegać bez okazywania emocji. Warto odsunąć od siebie negatywne uczucia i pozostawać niewzruszonym. Nie warto dawać mu satysfakcji i pokazywać mu, jak bardzo jego słowa nas ranią. Najgorszą karą dla niego nie jest odpowiadanie mu atakiem, lecz traktowanie go z całkowitą obojętnością. Ignorowany megaloman szybko maleje w oczach. Sam zaczyna się wówczas niepokoić. Traci grunt pod nogami, po czym nierzadko odpuszcza.

Zobacz także: Wiedziałaś, że spędzanie czasu samotnie ma mnóstwo korzyści? Oto, dlaczego regularnie warto pobyć solo