Osoby cierpiące na zaburzenia schizotypowe nie mają przyjaciół. Czym jeszcze się charakteryzują?

Podobnie jak osoby z osobowością schizoidalną decydują się na życie w pojedynkę.
Osoby cierpiące na zaburzenia schizotypowe nie mają przyjaciół. Czym jeszcze się charakteryzują?
Fot. Unsplash.com (Davide Pietralunga)
27.10.2022
Sylwia Kropiewnicka

Zaburzenia schizotypowe w znaczącym stopniu wpływają na funkcjonowanie chorujących na nie osób. Niestety, ograniczają zdolność do nawiązywania bliskich relacji czy utrzymywania kontaktów społecznych. Właśnie dlatego takie osoby nie mają przyjaciół. Czym jeszcze się charakteryzują?

Zobacz także: Przebodźcowanie: za głośno, za jasno, zbyt intensywnie

Zaburzenia schizotypowe

Warto wiedzieć, że zaburzenia schizotypowe zaliczane są do spektrum schizofrenii. Swoim przebiegiem przypominają zaburzenia osobowości i zdecydowanie wykraczają poza przyjęte normy zdrowia psychicznego. W dużej mierze ograniczają zdolność chorego do zawierania bliskich znajomości, a skutkiem tego prowadzą do wycofania społecznego. Tym zaburzeniem osobowości określa się zachowania, które są zdominowane przez interpersonalne i społeczne deficyty.

Osobowość schizotypowa

Osoby z osobowością schizotypową czują dyskomfort w bliskich relacjach. Taki człowiek zazwyczaj nie ma przyjaciół, a w sytuacjach społecznych odczuwa lęk. Jednak nie tylko. Chory w kontaktach społecznych wykazuje emocjonalny chłód i wycofanie. Zdarza się także, że ma nastawienie paranoidalne. Ten typ osobowości cechuje się brakiem adaptacyjności zachowań do sytuacji oraz chłodem w kontaktach z innymi. Pacjent może zachowywać się ekscentrycznie, wręcz dziwnie.

Warto wiedzieć, że pod pewnym względem osobowość schizotypowa jest podobna do schizoidalnej. Jednak w przypadku tej pierwszej brak przyjaciół wynika z lęku, a w przypadku drugiej z tego, że taka osoba preferuje samotnictwo.

Zaburzenia schizotypowe – diagnoza i leczenie

Niestety, w przypadku niektórych chorych zaburzenia schizotypowe mogą prowadzić do rozwoju schizofrenii. Dlatego przy stawianiu diagnozy należy zwrócić uwagę na wykluczenie tej choroby, a terapię dobrać indywidualnie do potrzeb pacjenta. Zazwyczaj opiera się ono na leczeniu farmakologicznym i psychoterapii.
Zdarza się niejednokrotnie, że osoby z tego typu zaburzeniami pozostają na bardzo niskim poziomie funkcjonowania, a ich stan stanowi uzasadnienie do ubiegania się o rentę.

Zobacz także: Fobofobia. Gdy wciąż boisz się, że coś Cię przerazi...

Źródło: portal.abczdrowie.pl 

Polecane wideo

10 ikon emoji, których używają „starzy ludzie”. Pokolenie Z już ich nie stosuje
10 ikon emoji, których używają „starzy ludzie”. Pokolenie Z już ich nie stosuje - zdjęcie 1
Komentarze (4)
Ocena: 4 / 5
Katarzyna (Ocena: 1) 30.10.2022 06:39
Jestem upośledzona.
odpowiedz
Katarzyna (Ocena: 5) 27.10.2022 19:57
To ubieganie się o rentę brzmi obiecująco.
zobacz odpowiedzi (2)

Polecane dla Ciebie