Sylwia KropiewnickaLęk odczuwa każdy z nas szczególnie w sytuacjach stresowych. O zaburzeniach lękowych możemy mówić w sytuacji, kiedy przybiera on formę patologiczną. Utrudnia wówczas choremu normalne funkcjonowanie. Podjęcie leczenia to nie wybór, a konieczność. Dlaczego tak jest? Wyjaśniamy.
Zobacz także: Ile masz lat… mentalnie? Wystarczy, że spojrzysz na ten obrazek
Zaburzenia lękowe powodują u chorego tak skrajne i silne emocje, że nie jest on w stanie normalnie funkcjonować. Taka osoba traci kontrolę nad swoim życiem, ponieważ przejmują ją lęki.
Wyróżnia się kilka rodzajów zaburzeń lękowych. Pierwszy występuje pod postacią fobii. Będzie to np. fobia społeczna. Następny rodzaj to zaburzenie lęku uogólnionego, lęk paniczny oraz zaburzenia depresyjne i lękowe mieszane. Inny rodzaj jest wywoływany przez ciężki stres i zaburzenia adaptacyjne, będzie to np. zespół stresu pourazowego. Wyróżnia się także zaburzenia dysocjacyjne, do których należy fuga dysocjacyjna czy amnezja dysocjacyjna.
Niestety, do tej pory nie jest znana konkretna przyczyny tego typu zaburzeń. Spekuluje się jednak, że do ich wykształcenia przyczynia się słaby charakter czy złe wychowanie. Badania sugerują, że na rozwój zaburzeń lękowych wpływają także zmiany w mózgu i stres. Te zaburzenia mogą być wywoływane również przez brak równowagi chemicznej w organizmie pacjenta. Na zaburzenia lękowe bardziej narażone są kobiety.
Niestety, zaburzenia lękowe i depresja są ze sobą dość mocno związane. Jak się okazuje, depresja może napędzać zaburzenia lękowe, a zaburzenia lękowe mogą doprowadzić do zachorowania na depresję.
Napady paniki czy długotrwale utrzymujący się lęk mogą z czasem przerodzić się w apatię i prowadzić do pogorszenia nastroju. Warto wiedzieć, że depresja, która objawia się zaburzeniami lękowymi, nosi nazwę dystymii.
Terapia zaburzeń lękowych jest uzależniona od ich rodzaju. Zazwyczaj opiera się jednak na wprowadzeniu leków łagodzących objawy lękowe. W tym przypadku będą to antydepresanty i leki uspokajające. Pacjenci, którzy zmagają się z takim zaburzeniem, powinni także rozważyć skorzystanie z psychoterapii. Rozmowa we specjalistą może wnieść wiele dobrego i nauczyć chorego, jak sobie radzić z problemami.
Zobacz także: „Ciągle mam wrażenie, że ktoś mnie obserwuje i śledzi”. Skąd się bierze paranoja?
Źródło: portal.abczdrowie.pl
Ile z tych cech widzisz u siebie?
