Hasło cancel culture coraz częściej dociera do naszych uszu. Co oznacza ten anglojęzyczny termin i dlaczego jest poddawany aż tak srogiej krytyce? Otóż cancel culture to innymi słowy kultura unieważnienia. Wcześniej określenie stosowano w przypadku niemoralnego zachowania się jakiejś publicznej osoby bądź amoralnych działań firm, którym automatycznie odmawiano publicznego wsparcia. Cancel culture była niejakim bojkotem społecznym i zjawiskiem często bardzo potrzebnym. Niestety coraz częściej odnosi się wrażenie, że kultura unieważnienia zupełnie wymknęła się spod kontroli.
Zobacz także: Czym jest kontrowersyjny dark tourism?
Głównym niebezpieczeństwem wielkiego zasięgu ruchu cancel culture są zachowania nienawistne, których nie neguje się, a wręcz pochwala, jako że są dokonywane w imię szczytnego celu. Pełne wrogości usuwanie z przestrzeni medialnej i dyskursu społecznego idei, grup, czy osób, jakie ma podobno umoralniać, przeradza się za często w bardzo niepokojący odwet. Owym wykluczeniom nierzadko towarzyszą akcje mogące straumatyzować na całe życie. Po nich osoba dotknięta cancel culture ma zupełnie zniknąć ze społecznej orbity.
Zamiast wykluczać, polemizujmy. Niech nasze szlachetne założenia nie przyjmują karykaturalnych postaci i nie przeobrażają się w mikroagresję, o którą tak łatwo w mediach społecznościowych. Posądzeni o dyskryminującą wypowiedź, czy inny podobne zachowanie nadal mają prawo do swojego głosu i szacunku.
Zobacz także: Koniec z „catcallingiem”. Brytyjska policja wlepia mandaty za werbalne molestowanie kobiet
Ta strona używa plików cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie.
Więcej szczegółów w naszej