Pediofobia to innymi słowy odczuwanie irracjonalnego lęku przed lalkami. Skąd się bierze i czy można sobie z nią poradzić?
Zobacz także: Tak rozpoznasz, czy rozmawiasz z psychopatą. Często porusza te trzy tematy
Cierpiący na pediofobię poza strachem przed lalkami odczuwają również lęk przed przedmiotami, które przywodzą na myśl ludzkie oblicze. Należą do nich obiekty, takie jak manekiny, maski, figurki oraz kukiełki. Z zaawansowaną pediofobią związany jest też wielki niepokój doznawany podczas oglądania lub dotykania materiałów, z których wykonywane są lalki, czy manekiny. Należą do nich na przykład lateks, porcelana i plastik.
Nie rodzimy się z pediofobią. Jest ona dolegliwością nabytą, w większości przypadków związaną z wiekiem dziecięcym. Do jej wystąpienia mogą doprowadzić traumatyczne sytuacje, których symbolem staje się dla dziecka lalka. Dzieci porzucone lub doświadczające przemocy nierzadko starają się przenieść winę za swoje cierpienia z rodziców, których pomimo krzywd darzą bezgraniczną miłością, na inny obiekt. Może być nim właśnie lalka, w której zaczynają upatrywać zło. Lęk przed lalkami może ujawnić się jednak dopiero lata później w ich dorosłym życiu.
Objawy pediofobii są podobne do symptomów pozostałych fobii. Należą do nich nadpotliwość, zawroty głowy, przyspieszone tętno, suche usta, napięcie mięśniowe, drżenie kończyn, myśli katastroficzne, uczucie duszności i dezorientacja.
Pediofobii nie pozbędziemy się sami. Może ją wyleczyć jedynie długotrwała terapia. Psychiatrzy jako pomocną w leczeniu zaburzenia podają także hipnozę.
Zobacz także: Ile twarzy widzisz na tym obrazku? Im wyższy wynik, tym trudniejsza osobowość