Ikebana to jedyna w swoim rodzaju wiekowa sztuka układania kwiatów, która wywodzi się z Japonii. Jej drugą nazwą jest kadō, co w języku japońskim oznacza drogę kwiatów. Ikebana to bowiem nie tylko wspaniale prezentujące się kwiatowe kompozycje.
Sztukę tę cechuje też niezwykła symboliczna głębia. Struktura ujmujących japońskich bukietów opiera się bowiem na intrygującym połączeniu symboliki nieba, ziemi oraz ludzkości.
Zobacz także: Hanami. Niesamowite japońskie święto kwitnących wiśnia
Japończycy od setek lat mają wielką słabość do minimalizmu, którego stali się mistrzami. Owe minimalistyczne podejście do wizualiów ujawniało się również w tworzeniu bukietów ozdabiających ich domy, czy świątynie. Otóż japońskie bukiety, jakie umieszczano często w pięknych wazach tworzonych na przykład z laki, znacznie różniły się od tych popularnych na terenie Europy.
Europejskie bukiety były od zawsze przykładem maksymalizmu. Aby się o tym przekonać, wystarczy prześledzić historię tworzenia malarskich martwych natur, których pionierami byli na przykład mistrzowie holenderscy, czy flamandzcy. Na XVII-wiecznych, czy XVIII-wiecznych płótnach widnieją bukiety rozłożyste, złożone z mnóstwa gatunków roślin i szalenie barwne. Dla Japończyków zapewne byłyby one ozdobą nie do zniesienia.
Zamiast nastawienia w kompozycjach florystycznych na horyzontalizm, symetrię, rozmach i rozbuchanie energetycznym kolorem, woleli oni celować w linearność, wyrafinowaną asymetrię i prostotę. Patrząc na nie, miało się odczuwać błogość i wyciszenie.
Fot. Unsplash
Zobacz także: Shinrin-yoku. Leśne kąpiele podbijają świat