Dziewice konsekrowane to głęboko wierzące kobiety, które decydują się na zaślubiny z Chrystusem. Składają publiczne śluby czystości i odtąd zaczynają wieść życie jego oblubienic. Liczba dziewic konsekrowanych na świecie, jak i w Polsce stale rośnie. Ich największa liczba mieszka w Europie, Ameryce Południowej oraz Stanach Zjednoczonych. Obecnie w naszym kraju jest ich prawie czterysta - najwięcej w województwie małopolskim.
Zobacz także: Jak dawniej kobiety radziły sobie z okresem? Nie było łatwo
Jaka motywacja kieruje kobietami, które marzą o zostaniu dziewicami konsekrowanymi? Otóż wszystkie są bardzo głębokiej wiary i nie wyobrażają sobie innego życia, jak tego w dużej mierze poświęconego rozwojowi sfery duchowej. Nie wstępują jednak do zgromadzeń klasztornych, jako że nadal chcą kontynuować wybraną wcześniej drogę zawodową. Bycie dziewicą konsekrowaną (łac. Ordo Virginum) pozwala im na połączenie obu owych istotnych pól. Co ciekawe, kobiety, jakie wybierają podobną życiową drogę, nie pracują tylko w sektorze kościelnym. Nie są wyłącznie katechetkami, czy pracowniczkami kurii diecezjalnych, ale również urzędniczkami, pielęgniarkami, wykładowczyniami, czy informatyczkami.
Wartości, jakie wyznaje typowa Ordo Virginum to wielka miłość do Boga i Chrystusa, potępienie materialistycznego stosunku do świata oraz wyrzeczenie się wszelakich cielesnych przyjemności. Wzorem cnót dla dziewic konsekrowanych jest Maria z Nazaretu. Pierwszą Polką, która w uroczysty ślub czystości była Zofia Prochownik. Uroczystość jej konsekracji miała miejsce w 1991 roku.
Zostanie oblubienicą Chrystusa nie jest rzeczą prostą - wymaga sporo cierpliwości. Duchowe przygotowania do złożenia ślubów czystości zazwyczaj trwają przez około cztery lata. Kobiety, które zamierzają poślubić Chrystusa, muszą być w stu procentach pewne swojej decyzji. Po uroczystym konsekrowaniu nie będzie mowy o zmianie decyzji. W ich przypadku nigdy już nie będzie możliwy ślub kościelny - w oczach Kościoła ich małżonkiem już do końca życia będzie Chrystus.
Tuż po mistycznych zaślubinach, w trakcie których deklarują się poświęcić swe życie Kościołowi, zaczynają nosić obrączki. Po ceremonii mnóstwo czasu poświęcają rozmowom z Chrystusem, każdego dnia wiele godzin poświęcają gorliwej modlitwie.
Źródło: Ofeminin
Zobacz także: Jestem singielką i świetnie mi z tym. Mało kto potrafi to zrozumieć