Ponadprzeciętne właściwości szafranu doceniali już starożytni. Za jego ojczyznę uznaje się starożytną Grecję. To właśnie na Półwyspie Apenińskim zaczęto udomowiać około 1700 roku pne dotychczas rosnące dziko gatunki krokusów. Otóż to właśnie dzięki krokusom możemy dziś rozkoszować się przyjemnym szafranowym posmakiem potraw.
Zobacz także: Smak raju. Pitaja owocem roku 2022
Rodzina kosaćcowatych, do której należą krokusy jest bardzo liczna - liczy sobie aż dwieście pięćdziesiąt odmian. Porastają one liczne tereny europejskie, Afrykę Północną, a także Azję Mniejszą. Wróćmy jednak do momentu, w którym ludzie przestali wyłącznie napawać się pięknym wyglądem tych kwiatów, a zaczęli dostrzegać walory krokusów, które mogły przydać im się w życiu.
Nie z udomowionych, ale z dziko rosnących krokusów korzystano jeszcze wcześniej niż w epoce brązu. Pałeczki krokusów służyły bowiem jako pigment używany do tworzenia malowideł naskalnych. Niezwykłe malowidła tworzone za pomocą krokusowego pigmentu, która mają 50 000 lat zostały odkryte na przykład na terenie Iraku.
Walory krokusów chętnie też opisywano, co poświadczają starożytne sumeryjskie i babilońskie teksty. Tam znajdują się opisy ich zastosowania w leczeniu różnych schorzeń oraz w farbiarstwie. Antyczni Grecy przejęli krokusową pałeczkę po mieszkańcach Mezopotamii i barwili pałeczkami krokusów swoje szaty.
Szafran darzyli szczególnym poważaniem i przedstawiali go też na malowidłach. Jednym z najsłynniejszych i najstarszych dzieł antycznej sztuki greckiej, na których pojawiają się krokusy, jest malowidło z 1600 roku pne z Santorini, któremu badacze nadali tytuł „Zbieracze szafranu”.
Oprócz farbowania szat najmożniejszych szafran przydawał się też do innych celów. Szybko zaczęto spostrzegać, że fantastycznie wpływa na urodę. Zaczęto przygotowywać więc kosmetyki upiększające z dodatkiem szafranu. Potrafiły wygładzać skórę, nadawać jej świetlistości, wyrównywać jej koloryt i redukować obrzęki.
Potem odkryto, że skosztowanie nawet niewielkiej ilości szafranu działa pobudzająco na ciało i umysł. Szafran stał się ucieleśnieniem afrodyzjaku idealnego. Stosujący go chwalili sobie, że doskonale zwiększał libido i zwiększał satysfakcję seksualną.
Kolejnym etapem szafranowej rewolucji, było śmiałe wkroczenie do świata kulinariów. Oprócz ciekawego szlachetnego smaku szafranu doceniano, że nadawał potrawom wspaniały słoneczny kolor.
Dlaczego szafran osiąga aż tak horrendalne ceny? Otóż zebranie około szesnastu tysięcy krokusów przez jedną osobę zajmuje prawie pięćset godzin. Z rzeczonych szesnastu pałeczek krokusów można natomiast uzyskać jedynie kilogram szafranu.
To dlatego od dawien dawna jest uznawany za tak drogocenny.
Zobacz także: Mniej soli, więcej zdrowia. Czym zastępować sól w kuchni?
Ta strona używa plików cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie.
Więcej szczegółów w naszej