Od liczby procesów o czary, które toczyły się kiedyś w Europie, a potem i na terenie Stanów Zjednoczonych, zaczyna jeżyć się włos na głowie. Bali się ich dosłownie wszyscy. Oskarżenie o uprawianie czarnej magii mogło bowiem dotknąć nawet i tych, którzy nie mieli z nią absolutnie nic wspólnego.
Zobacz także: Rytuały, dzięki którym każdy nasz dzień będzie fantastyczny
Mniejsza aniżeli zazwyczaj ilość mleka wydojonego od przydomowego stada krów, uporczywy ból pleców, który dziwnym trafem nie znika od wielu dni, a pojawia się zazwyczaj po wielogodzinnej pracy na roli, czy opryszczka, która uczyniła przyszłą pannę młodą mniej atrakcyjną w dniu swojego ślubu to tylko kilka dowodów, jakie kiedyś uznawano za złe uroki. Tak, dawno temu byle pretekst mógł stać się przyczynkiem do zrujnowania czyjegoś życia, a co najgorsze doprowadzenia go do tego, że ginął w straszliwych męczarniach na stosie.
Ludzie nie potrafiący znaleźć logicznych przyczyn swych dolegliwości, na przykład bezpłodności, czy życiowego pecha, w wyniku którego przydarzały im się z dużą częstotliwością rozmaite niefarty, czuli się bezpieczniej, gdy mogli znaleźć ich winowajcę lub winowajczynię.
Zwykłości i błahostki, z jakimi dziś świetnie sobie radzimy, dawniej wprowadzały naszych przodków w stan lęku. Duchowni grzmieli z ambon o czyhającym na wszystkich szatanie oraz jego sługach, którymi na domiar złego mogli nagle stać się ludzie z najbliższego otoczenia. A to zazdrosny o dobrobyt sąsiad, a to zawistna o urodę, czy upragnioną gromadkę dzieci szwagierka. Podejrzanym mógł być najmniej spodziewany członek rodziny.
Nie inaczej było w przypadku głośnych czarownic z Salem. Prawdą jest, że proces o czary w Salem odbył się naprawdę. W żadnym razie nie jest to jedynie filmowa fikcja.
W 1692 roku podejrzenie o konszachty z diabłem wcielonym padło mieszkankę osady Salem zlokalizowanej w Nowej Anglii. Była nią zaledwie dziewięcioletnia Betty Parris, co ciekawe córka miejscowego pastora. Kolejną oskarżoną była kolejna osoba z bliskiego pastorskiego kręgu, mianowicie jego jedenastoletnia siostrzenica Abigail Williams.
Obie dziewczynki doskonale wpasowywały się dotychczas w purytańskie życie, jakie toczyło się w spokojnym Salem. Nie sprawiały żadnych kłopotów wychowawczych, dobrze się uczyły i były bardzo gorliwe w modlitwach.
Dosłownie z dnia na dzień zaczęły jednak zachowywać się podejrzanie. Świadkowie zeznali, że widzieli, jak wpadły w diaboliczny trans. Ich ciała i twarze wykrzywiały nieludzkie konwulsje. Na domiar złego w trakcie ekstatycznego tańca wykrzykiwały słowa w nieznanym nikomu języku. Podobno przechwalały się też, że nocami spotyka je wielki zaszczyt - odwiedza je sam pan ciemności. Mówiono też, że nie ukrywają, że posiadły trudną sztukę szybowania na miotłach. Irracjonalne plotki stały się nagle faktami.
Za ich powrót na łono religii i normalności modliło się całe Salem. Na próżno. Szatańskich sług z pasją oddającym się diabelskim tańcom i lotom na miotłach robiło się potem coraz więcej i więcej. To, co działo się w Salem, można nazwać tylko szaleństwem. Wszyscy oskarżali siebie nawzajem, nikt sobie nie ufał. W miejscowym więzieniu brakowało już miejsc, tak wielu podejrzanych do niego trafiało. Wciąż dobiegały z niego przeraźliwe krzyki torturowanych. W końcu doszło do tragedii. Zapłonęły stosy, na których w rezultacie zginęło dziewiętnaście osób i dwa psy.
Przez długi czas nikt nie czuł się tam już bezpieczny.
Zobacz także: DAU. Społeczny eksperyment, od którego włos jeży się na głowie
Ta strona używa plików cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie.
Więcej szczegółów w naszej