Rodzice pokochali „metodę kanapki”. To najlepszy sposób na wychowanie dziecka

Wychowywanie dziecka to jedno z najtrudniejszych życiowych zadań, jakie można sobie wyobrazić. Tym bardziej, że do malucha nie ma dołączonej instrukcji obsługi, a w momencie gdy zostaje się rodzicami wcale nie spływa na nas żadna magiczna mądrość. Wszystkiego trzeba nauczyć się samemu, krok po kroku i dzień po dniu, licząc się z wieloma niewiadomymi oraz błędami. To nieuniknione. 

Zobacz również: To właśnie w tym wieku dzieci są najbardziej nieznośne. Nie da się z nimi wytrzymać

Jednym z największych dylematów przed jakimi stoją rodzice to metoda radzenia sobie z nieposłusznym dzieckiem. W jaki sposób zwrócić mu uwagę? Czy być wobec niego pobłażliwym i przysłowiowo pogłaskać je po głowie, mimo że zasługuje na reprymendę? Czy może dosadnie dać mu do zrozumienia, że zachowało się niewłaściwie i pozwolić sobie na ostry ton? W pierwszym wypadku istnieje ryzyko, że dziecko zupełnie nie przyjmie do wiadomości, że zachowało się niewłaściwie. Z kolei druga metoda może okazać się po prostu zbyt surowa. Jak w takim radzie wypracować złoty środek? Zdaniem wielu rodziców odpowiedź na to pytanie zawiera się w dwóch słowach - metoda kanapki. Na czym polega ta metoda w wychowywaniu dziecka i dlaczego jest tak skuteczna? 

Metoda kanapki w wychowaniu dziecka, czyli konstruktywna krytyka

Metoda kanapki to pojęcie wywodzące się z zakresu psychoterapii grupowej, treningu komunikacji interpersonalnej i szkoleń, ale znajduje swoje zastosowanie także w wychowywaniu dzieci. Polega na udzielaniu krytyki w taki sposób, aby zbudować swoją wypowiedź z trzech części: pozytywny komentarz, negatywny komentarz, pozytywny komentarz. Metoda kanapki to więc krytyka podana w sposób łatwy do przyjęcia. Wszystko to, co nieprzyjemne, powiedziane jest w środku rozmowy. Początek i koniec są pozytywne. Dzięki temu istnieją większe szanse na to, że dziecko przemyśli i zmieni swoje zachowanie. Jak wyglądają poszczególne etapy wypowiedzi zbudowanej zgodnie z metodą kanapki? 

Fot. iStock

Krok1: pochwała 

Krytykę zawsze zaczynamy od informacji pozytywnej, podkreślając dobre zachowanie dziecka. Wyobraźmy sobie sytuację, że chcemy skarcić dziecko za uderzenie rodzeństwa podczas wspólnej zabawy. Zgodnie z metodą kanapki należy zacząć od przekazaniu dziecku pozytywnej informacji. Mogłaby ona brzmieć np.: “Jesteś świetnym starszym bratem dla swojego rodzeństwa. Widzę, jak wspaniale się nim opiekujesz i jak fajnie się razem bawicie”. Słysząc taką pochwałę dziecko od razu czuje się bezpiecznie, a rozmowa przebiega w miłej i nienapiętej atmosferze. 

Krok drugi: wyjaśnienie problemu 

Pora na przejście do sedna, czyli zwrócenie uwagi na niewłaściwe zachowanie dziecka. To tzw. informacja negatywna. W tym etapie należy przede wszystkim rzeczowo wyjaśnić dziecku problem, odsuwając wszelkie emocje na bok. Warto być stanowczym i konkretnym. Można powiedzieć np.: “Widziałam, że podczas zabawy uderzyłeś swojego młodszego brata. Nie wolno bić innych, bo to sprawia im ból. Przecież ty też nie chciałbyś, żeby ktoś cię uderzył, prawda?”.  

16

bez tabu

Nie masz dzieci? Twój wybór! 6 argumentów, które pomogą Ci poczuć się pewniej z tą decyzją

Krok 3: oddanie głosu dziecku 

Bez względu na to w jaki sposób zachowało się dziecko, rodzic zawsze powinien być wobec niego fair i dać mu szansę na wytłumaczenie się i przedstawienie sytuacji ze swojej perspektywy. W tym momencie warto spytać dziecko czy rozumie, dlaczego postąpiło niewłaściwie. Słuchając jego słów należy zachować spokój i nie poddawać się emocjom ani nie wdawać się w dyskusję. 

Krok 4: wyrażenie pozytywnych uczuć 

Metoda kanapki zaczyna się i kończy od przekazania dziecku pozytywnej informacji. Dzięki temu dziecko czuje się bezpieczne i kochane. To dobry moment, żeby przekazać dziecku jakie ma możliwości poprawy swojego zachowania. Można powiedzieć np.: “Rozumiem, że uderzyłeś brata, ponieważ pokłóciliście się o zabawkę i byłeś zdenerwowany. Na przyszłość jednak nie bij rodzeństwa tylko postarajcie się dogadać”. Warto zakończyć rozmowę pozytywnym przekazem, mówiąc np.: “Bardzo podoba mi się, jak bawisz się ze swoim rodzeństwem. Jesteś dla niego wspaniałym starszym bratem”. Dzięki takiemu komplementowi dziecko poczuje się docenione i zmotywowane.  

Jak oceniacie taką metodę kanapki? Stosujecie ją jako narzędzie wychowawcze? 

Zobacz również: 2-latka położyła się na chodniku i nie chciała wejść do domu. Tata znalazł na nią sposób