Zdradziły, jak boli poród bez znieczulenia. „Krzyczałam, żeby mnie dobili!”

„Poród bez znieczulenia najprościej opisać tak: ktoś wkłada w twoją waginę rozgrzany do czerwoności sztylet i rozrywa nim wszystko, co spotka na swojej drodze. Ale pocieszające jest to, że przez nadmiar bólu powoli przestaje być odczuwalny”.

„Czułam dosłownie wszystko. Każdy skurcz, ruch, dotyk. Moja pochwa płonęła żywym ogniem i w kilku momentach chciałam się poddać. Leżałam i krzyczałam, żeby mnie dobili. Gdyby poród trwał choć pół godziny dłużej, to chyba powiesiłabym się na kroplówce”.

"Z perspektywy czasu nie wygląda to tak najgorzej. Bolało, to fakt, ale przecież przeżyłam, a moje dziecko jest zdrowe. Umysł wypiera najgorsze wspomnienia, a to zdecydowanie do nich należało. Porodówka wyglądała po wszystkim jak rzeźnia po uboju świni”.

„Dzięki temu doświadczeniu czuję się naprawdę silną kobietą. Nie miałam pojęcia, że jestem w stanie znieść aż tyle. Szczegółów nie ujawniam, bo nie chcę nikogo zniechęcać”.

Zobacz również: Ujawniła, jak NAPRAWDĘ wygląda poród i przeraziła tysiące kobiet (Zdjęcia 18+)

„Teoretycznie nie było aż tak źle. Praktycznie - nie mam zamiaru już ponownie rodzić i na jednym dziecku się skończy. Trafiłam za późno do szpitala i nie mogli mnie znieczulić. W życiu tak głośno nie krzyczałam”.

„Naczytałam się, że kobiece ciało jest stworzone do ciąży i porodu, więc wszystko pójdzie jak z płatka. Jaka ja byłam naiwna. Wyobraźcie sobie, że ktoś wkłada wam w waginę ogromne wiadro. Mniej więcej takie doznania towarzyszą cudowi narodzin bez znieczulenia”.

„Naturalny poród jest jak seks z hojnie obdarzonym mężczyzną. Z tą różnicą, że zamiast członka ma wielka maczetę, którą rozpruwa cię od środka. Każdy ruch to ból, rana, krew i krzyk. Nigdy nie będę opowiadała o tym swojemu dziecku. Nie chcę, żeby miało wyrzuty sumienia”.

„W czasie akcji porodowej ból jest duży, ale można się do niego przyzwyczaić. Ale później schodzą z ciebie emocje i zaczynasz czuć wszystko. To jest najgorsze”.

Zobacz również: Rzeczy, których nikt ci nie mówi o pierwszych dniach po porodzie

„Koleżanka przekonała mnie, że warto urodzić bez wspomagaczy. Twierdziła, że mało co czuła i było nawet przyjemnie. Dziś już się z nią nie przyjaźnię. Przez nią doświadczyłam kilku najgorszych godzin w moim życiu. Okłamała mnie. Wy też nie dajcie się nabrać”.

„Opiszę to jednym słowem: horror. Uczucie porównywalne do rozpalenia ogniska w pochwie. Ból, pieczenie, rozpieranie, pękające tkanki. Czułam się jak kiełbasa pieczona na rożnie. Przeżyłam, urodziłam, więc nie powinnam narzekać, ale o kolejnych dzieciach nie myślę”.

„To prawda, że piekielnie boli i można oszaleć, ale poród bez znieczulenia ma też niewątpliwą zaletę. Kobieta błyskawicznie dochodzi do siebie i po wszystkim już nic nie boli”.

„Jeśli zastanawiasz się nad tym, czy urodzić zupełnie naturalnie - spójrz na główkę niemowlaka. Spora, prawda? I teraz wyobraź sobie, że coś tak dużego wychodzi z ciebie na żywca. Nie chciałabyś tego poczuć. Dla mnie to nie był żaden cud, ale najgorszy dzień w życiu”.