„Mój facet ma córkę z poprzedniego związku. Dziecko jest dla niego ważniejsze ode mnie!”

- Obiecywałam sobie, że nigdy nie zwiążę się z dzieciatym facetem, ale do czasu. W galerii handlowej podczas robienia zakupów, poznałam Rafała. Ja kupowałam prezent dla bratanka, a on dla córki. Zapytał mnie o radę, co kupić pięciolatce. Nie wiedziałam, że ta wymiana zdań przerodzi się w dłuższą rozmowę. Rafał w ramach podziękowania zaprosił mnie na kawę. Nalegał tak bardzo, że się zgodziłam. Tym bardziej, że koleżanka, z którą byłam umówiona na potem, odwołała spotkanie. Miałam zatem mnóstwo czasu na poznanie Rafała.

Olga dowiedziała się, że kilka lat temu był w poważnym związku, ale rozstał się z tamtą kobietą. Nigdy nie wzięli ślubu. Owocem ich miłości jest mała Amelia.

- Rafał mówił o swojej byłej partnerce w uprzejmy sposób, co spodobało mi się. Jeżeli chodzi o dziecko, wspomniał, że widuje się z nim dwa razy w miesiącu i czasami wieczorami w tygodniu. Nie pokazywał mi żadnego zdjęcia i nie rozpływał się z zachwytu, więc uznałam, że jego podejście do małej jest w porządku. Sporo się nasłuchałam od koleżanek związanych z dzieciatymi facetami o stawianiu pociech na pierwszym miejscu. Nie chciałam, żeby spotkało mnie coś podobnego. Mimo wszystko długo rozważałam, czy spotkać się z nim ponownie. Dziewczyny odradzały, jednak gorliwość Rafała w zdobywaniu moich uczuć, skruszyła moje serce. Uzanałam, że bardzo mu zależy na rozwijaniu tej znajomości. W końcu zgodziłam się na kolejne spotkanie.

Olga poznała Amelię dopiero trzy miesiące po tym, jak oficjalnie została dziewczyną Rafała.

- Pierwsze spotkanie nie przebiegło dobrze. Mała ledwo na mnie spojrzała, a potem skrzywiła się jak do płaczu i wskoczyła ojcu w ramiona. Po jakimś czasie uspokoił ją i zaprowadził do jej pokoju. Miała się tam bawić, ale co chwila wołała go, a on biegł do niej na każde zawołanie – jak piesek.

Od tamtej pory niwiele się zmieniło, poza tym, że przyzwyczaiła się do mnie i zaczęła normalnie odzywać. Niestety wizyty są koszmarne. Przekonałam się, że Rafał należy do grona tych weekendowych tatusiów, którzy pragną za wszelką cenę wynagradzać dziecku swoją nieobecność na co dzień.

Czasami czuję się jak służąca i kucharka. Oni bawią się we dwoje w pokoju, a ja donoszę smakołyki. Kakao, świeże ciasteczka, kanapki... Nieraz już posyłałam Rafałowi pełne wyrzuty spojrzenia, gdy mała jęczała, że chce inną kanapkę, chociaż pięć minut wcześniej prosiła o taką z szynką i serem. On robił błagalną minę i powtarzał, że zaraz jej przyniosę. Kilka razy pokłóciliśmy się z tego powodu. Rafał powiedział mi, żebym okazywała jej więcej serca, bo wychowuje się bez ojca.

Olga narzeka, że co drugi weekend jest podporządkowany pod potrzeby dziewczynki. Tak samo jest z niektórymi wolnymi wieczorami w tygodniu.

- Ostatnio spędziłam wieczór sama, szkochając do poduszki. Rafał obiecał mi, że pójdziemy do kina, ale zadzwoniła jego była i zapytała, czy nie zechce wziąć do siebie Amelki. Oczywiście chciał. Wściekłam się, bo musieliśmy zmienić repertuar. Zamiast komedii romantycznej miałam zobaczyć bajkę... Tego było już za wiele. Powiedziałam, że tak nie będzie i ja zostaję w domu. Rafał powiedział, że jak chcę, mogę zostać. I tak poszedł z córką do kina.

Zobacz także: To dziecko ma twarz, od której trudno oderwać wzrok. Czy to najpiękniejsza 6-latka na świecie?

Wszystkie weekendy, które Amelia spędza z nami, są szczegółowo zaplanowane. Rafał wymyśla jej różne rozrywki. Jeśli nie wychodzimy, dziewczynka ogląda bajki albo gra w gry. Mogę pomarzyć o tym, aby obejrzeć film w TV albo posiedzieć w spkoju. Poza tym jeżeli Amelia jest w domu, Rafał zupełnie o mnie zapomina. Schodzę na drugi plan. Na początku starałam się, jak mogłam, bo chciałam, żeby jego córka mnie polubiła. Potem kilka razy się zbuntowałam. Nigdy nie zapomnę jak Rafał obudził mnie w niedzielę z rana, bo chciał żebym zrobiła jego córce kanapki. Byłam padnięta, bo akurat nie mogłam zasnąć w nocy. W końcu wstałam trochę później, a Rafał był obrażony do końca dnia.

Olga uważa, że mężczyzna przesadza też z prezentami.

- Rafał raz w miesiącu zawsze kupuje córce prezent. Co Amelia sobie zażyczy, to ma. Cena nie gra roli. Już nie wspomnę o dowożeniu jej w różne miejsca, kinie, zoo, parkach rozrywki i słodyczach. Dziewczynka jest bardzo rozpieszczona.

Kobieta przekonuje, że jak na razie nie zerwała z Rafałem tylko dlatego, ze jest cudownym facetem, gdy dziecko znika mu z oczu.

- Wtedy jest zupełnie inny. Wręcz wynagradza mi to, że nie poświęcił mi wcześniej wystarczajaco dużo czasu. Czasami mnie też rozpieszcza, ale tylko wtedy, gdy jesteśmy we dwoje. Jak pojawia się Amelia, potrafi być wobec mnie nawet oschły, zwłaszcza gdy nie jestem dla niej wystarczająco „wyrozumiała”. Pod tym słowem kryje się znaczenie zaspokajania każdej zachcianki dziecka.

Olga zastanawia się, czy zakończyć ten związek.

- Znajome przekonują mnie, abym rozstała się z Rafałem, bo z czasem będzie jeszcze gorzej, a ja tracę przy nim najlepsze lata życia. Mam 27 lat. Kocham go i trudno podjąć mi taką decyzję, mimo tych wszystkich okropnych sytuacji. Co byście zrobiły na moim miejscu?