„Moja dziecko trafiło do szpitala. Czy jestem złą matką?”

- Trzeci raz zabieram się do napisania kilku słów. Na przemian piszę, a potem płaczę i wszystko kasuję. Próbuję jak najlepiej opisać wydarzenia, które ostatnio zadziały się w moim życiu. Mówiąc najprościej, wszyscy myślą, że jestem złą matką i bez ogródek dają mi to do zrozumienia. Czasami trudno mi w to uwierzyć, a czasami myślę, że może inni mają rację... Skoro tak wiele osób powiedziało mi już, że jestem złą matką. Ale może zacznę od opisania swojej sytuacji życiowej.

Zosia jest mężatką od pięciu lat. Ma 4-letnią córkę Marysię. Na co dzień wychowuje dziecko sama, bo mąż pracuje w innym mieście i przyjeżdża tylko na weekendy. Przez ostatni rok w jej życiu nastąpiła kumulacja dziwnych wypadków, w wyniku których wiele razy została posądzona o bycie złą, wyrodną matką.

- Od razu uprzedzę, że nie jestem jedną z tych matek, które są zapatrzone w swoje dzieci. Marysia jest dla mnie najważniejsza, ale uważam, że moje potrzeby też są ważne. Na przykład czas spędzany z mężem. Ponieważ Dominik pracuje w innym mieście i widujemy się tylko w weekendy, w sobotę wieczorem zawsze podrzucamy małą dziadkom, żeby mieć chwilę dla siebie. Marysia widzi się z tatą w piątek, potem bawią się prawie cały dzień w sobotę i jeszcze kilka godzin w niedzielę, zanim wyjedzie. Niestety to się nie podoba moim teściom. Oboje powiedzieli mi, że jestem złą matką, bo zabieram dziecku ojca. W ogóle nie biorą pod uwagę tego, że Dominik ma takie samo zdanie jak ja i on też chce spędzić ze mną trochę czasu sam na sam. Ale nieważne, ja jestem winna. Tym bardziej, że nie posłuchałam i dalej przywożę im dziecko w sobotnie wieczory. Dla teściów nie ma też znaczenia to, że Marysia uwielbia do nich przyjeżdżać i po prawie całym dniu hulanek z ojcem, chętnie spędza z nimi czas. Gdyby było inaczej, nie zmuszałabym jej.

Kolejna kwestia to zabawa z dzieckiem. Zosia nie ma do tego cierpliwości. Jej dziecko bawi się samo albo z mężem.

- Nie jestem typem kreatywnej, cierpliwej matki. Nie potrafię wymyślać zabaw ani angażować się w nie. Co innego mój mąż – to wulkan energii i pomysłodawca niejednej zabawy. Marysia zawsze wyczekuje sobót, bo wie, że tata się z nią pobawi. To oczywiście nie znaczy, że nie poświęcam jej czasu. Staram się jak mogę. Codziennie wieczorem czytam jej bajki, poza tym rozmawiamy, jemy razem posiłki i oglądamy bajki. W ten sposób próbuję jej wynagrodzić to, że nie umiem się bawić. Niestety w oczach znajomych i rodziny jestem złą matką, bo nie poświęcam się wystarczająco. Nieraz powiedzieli mi, że gdybym włożyła więcej serca w zabawę, lepiej by mi szło. Kilka koleżanek dodało, że one nie wyobrażają sobie, aby nie bawić się z włąsnym dzieckiem. Podobno dzięki temu buduje się z nim więź. Dziewczyny popatrzyły się na mnie w taki sposób, że potem aż się popłakałam. Wyraźnie mnie potępiły!

Jakiś czas temu Zosia została skrytykowana za to, że kupiła sobie nowe ubrania, a jej dziecko chodzi w używanych.

- Marysia chodzi zarówno w nowych, jak i używanych ubrankach. Najśmieszniejsze jest to, że to osoby, które mi je podarowały, zaatakowały potem, że mała chodzi w „używanych szmatach”, a ja się stroję. Prawda jest taka, że znajome przyłapały mnie raz na zakupach. Sobie kupiłam dwa sweterki i spodnie, a małej tylko sukienkę. Widząc torby w moich dłoniach, zapytały, co kupiłam, więc powiedziałam im. Wymieniły znaczące spojrzenia, a potem jedna powiedziała, że ona nie potrafiłaby kupić mniej rzeczy dla dziecka, a więcej dla siebie. Powiedziałam – zgodnie z prawdą – że małej kupuję mnóstwo ubranek i to często, a sobie raz na kilka miesięcy. Po prostu akurat potrzebowałam nowych rzeczy i one trafiły na te zakupy. Zrobiły jednak takie miny, jakby mi nie uwierzyły. Jak na złość mała miałą wtedy na sobie kurteczkę, którą dostałam od jednej z nich.

To nie jest tak, że ja biorę, bo chcę oszczędzić na dziecku. One same wciskają mi rzeczy, a gdy protestuję, mówią, żebym się nie wygłupiała. Potem robią ze mnie wyrodną matkę. Marysi niczego nie brakuje, ale po tych wszystkich słowach aż zaczęłam wątpić w siebie i swoją matczyną miłość. 

Zobacz także: Historia Joanny: „Wychowuję dziecko z zespołem Downa”

Dwa tygodnie temu nastąpiło apogeum. Zosia zostala obwiniona o chorobę małej Marysi. Krewnym nie spodobało się również to, że nie została z dzieckiem na noc w szpitalu.

- Marysia zachorowała na zapalenie płuc. Wszyscy obwiniają mnie, bo niby za lekko ją ubierałam. Niektórzy widzieli nas, gdy spacerowałyśmy i od razu atakowali, że ma za cienką czapkę, nie taką kurtkę jak trzeba i prawie wszystko, co tylko się dało. Moje tłumaczenia nic nie pomogły. Oni wiedzieli lepiej. Raz umówiłam się na spacer z kuzynką, a innym razem spotkałam teściową. Chyba musiały się zgadać, bo gdy mała wylądowała w szpitalu, dostałam SMS-a: „Nie obraź się, ale to Twoja wina. Zwracałam Ci uwagę, że za lekko ją ubierasz”. Mnie zawsze mówiono, że przeziębienia biorą się od przegrzania, ale najwyraźniej ja nic nie wiem, za to one są specjalistkami. Stan Marysi nie był poważny, ale lekarze zatrzymali ją na obserwacje na dwie noce. Jedną spędziłam przy jej łóżeczku, a drugą z mężem, który akurat przyjechał na weekend do domu. Wiedziałam, że Marysia zostanie pod opieką pielęgniarek i teściowej, więc spokojnie pojechałam do domu odpocząć. Krewnym się to jednak nie spodobało. Marysia co prawda jest cała i zdrowa, ale gdy Dominik pojawił się ostatnio w domu, powiedział, że inni kazali mu ze mną porozmawiać, bo podobno źle opiekuję się dzieckiem. Nie mogłam w to uwierzyć, że nie staje po mojej stronie i pokłóciliśmy się.

Teraz sama zastanawiam się, czy aby na pewno jestem dobrą matką. Czy powinnam być jak Matka Polka i poświęcać się całą sobą dla dziecka, rezygnując ze swoich potrzeb i pragnień?

Zosia