Apel Malwiny: „Znajoma zaniedbuje swoje dziecko. Czy powinnam to komuś zgłosić?"

Malwina zaczyna od opisu pewnej sytuacji. Twierdzi, że to w domu znajomej reguła wychowawcza.

- Koleżanka ma zwyczaj karania dzieci brakiem posiłku i zamykaniem ich w pokoju na 40-50 minut. Czteroletniego i siedmioletniego malca... Już kilka razy byłam tam w porze obiadowej. Sąsiadka gotowała obiad, a chłopcy przeszkadzali, jak to dzieci. Moim zdaniem w ich zachowaniu nie było nic nienormalnego. Kiedy jeden z malców podkradł dwie marchewki do zabawy, zareagowała bardzo ostro. Szarpnęła go i zamknęła w pokoju. Drugiego też za współudział. Powiedziała, że za karę nie dostaną nic do jedzenia aż do wieczora. Próbowałam tych chłopców ratować z opresji i tłumaczyć koleżance, że takie zachowanie w ich wieku jest normalne, ale nie dała sobie nic powiedzieć. Jestem za karaniem dzieci, ale jeżeli umyślnie coś przeskrobią i na pewno nie w taki sposób!

Malwina twierdzi, że podobne karanie miało miejsce kilka razy. Za nieumyślne rozbicie doniczki z kwiatkiem, ganianie za kotem i przeszkadzanie matce w rozmowie ze mną.

- Chłopcy są moim zdaniem o wiele za chudzi. I w ogóle zaniedbani. Noszą stare, wyświechtane ubrania, za duże buty, niedoprane spodnie. Często mają nieprzystrzyżone włosy, brudne paznokcie, itp. Zauważyłam też, że matka w ogóle nie poświęca im uwagi. Czasami widzę ich wszystkich na podwórku. Ona opala się z głową zakrytą książką, a oni biegają. Ta malutka siedzi w kojcu z zabawkami. To trwa nawet po kilka godzin. Dobrze, że chociaż dba o to, aby dziewczynka miała czapeczkę i parasol ochronny nad głową. Często widuję też chłopców na podwórku samych, bez żadnej opieki. Ona siedzi w środku. Jej rodzice też mają w nosie te dzieci. Nieraz słyszałam, jak krzyczą, żeby dały im spokój i poszły się bawić. Czasami padają wyrażenia typu „ty gówniarzu” albo „smarkacze”. A ja tego wszystkiego słucham.

Znajoma często podrzuca swoją córkę Malwinie, której dziecko jest z zbliżonym wieku. Malwina zauważyła, że dziewczynka ciągle jest brudna. Nie zdarzyło się jeszcze, aby dziecko trafiło do niej czyste.

- To nie jest kwestia brudnych rączek czy stóp, chociaż te ostatnie przeważnie są czarne jak noc. Na początku myślałam, że może biegała boso, ale problem jest poważniejszy. Nie dało się nie zauważyć, że ma brudną szyję, uszy, paznokcie i włosy. Mało tego, ta sąsiadka nie myje dokładnie jej pupy! Przecież w ten sposób doprowadzi jeszcze do jakiegoś zakażenia. Czasami widok tej Majki przeraża mnie tak bardzo, że sama zabieram się do jej kąpania. Boję się, że moja córka czymś się od niej zarazi, poza tym siedzą obie w łóżeczku mojej Marcelinki. Już kilka razy prałam całą pościel i koce, bo śmierdziały. Zwróciłam koleżance uwagę, bardzo delikatnie i oczywiście była oburzona. Stwierdziła, że dzieci zawsze się brudzą, a ona codziennie kąpię małą, a ja jestem pedantką. Stwierdziła też, że dziecko musi mieć kontakt z brudem, bo w ten sposób się uodparnia. Mimo wszystko cieszę się, bo teraz mała jest czysta, kiedy znajoma ją przynosi.

Malwina zwróciła również uwagę na karmienie dziewczynki.

- Miałam wrażenie, że sąsiadka oszczędza na jedzeniu dla Majki. Ja zawsze karmię swoją małą aż do momentu, kiedy wyraźnie daje do zrozumienia, że już nie chce, czyli grymasi, wypluwa i odwraca główkę. Sąsiadka daje swojej córce jeść, dopóki nie przestanie płakać. Majka krzyczy, kiedy jest głodna i jak tamta ją karmi. Kiedyś miałam wrażenie, że już ma zamiar przestać ją karmić, ale dziecko zaczęło się drzeć i przestało, gdy łyżeczka powędrowała do jego ust. Koleżanka nie sprawdziła, czy mała chce jeszcze. Nie ryczała, więc odsunęła jedzenie. A sama potrafi zjeść podwójną porcję! Poza tym najpierw je sama, a dopiero potem karmi dziecko. Kiedyś pomyślałabym, że jestem przewrażliwiona, ale te wszystkie szczegóły składają się na spójną całość. Dzieci są chyba niedożywione i zaniedbane pod każdym możliwym względem.

Malwina myślała o kontakcie z ojcem dzieci, ale nie ma do niego żadnych namiarów i nie wie, jak je zdobyć. Rodzice sąsiadki są ludźmi podobnego pokroju co ich córka, więc nie można na nich liczyć. Rozmowa ze znajomą odpada, bo pierwsza tylko ją rozjuszyła. Od tamtej pory sąsiadka znacznie ograniczyła kontakt z Malwiną. Kobieta myśli o zgłoszeniu sprawy na policję albo do MOPS-u.

- Moja sąsiadka chodzi wystrojona, wymalowana, a jej dzieci cierpią. Podejrzewam, że większość pieniędzy wydaje na siebie, a na maluchy już nie starcza. Nie dość, że nie pracuje i żeruje na innych to nawet tych dzieci nie wychowuje. Czy zgłoszenie sprawy do MOPS-u jest dobrym pomysłem? Podpowiedzcie!

Zobacz także: Tak wygląda rozstanie z klasą: Młoda mama składa HOŁD swojemu byłemu partnerowi