7 toksycznych modeli wychowawczych. Krzywdzisz swoje DZIECKO?

Wychowanie helikopterowe

Ten styl wychowania reprezentują matki, które cechuje nadmierna troska o dziecko. Przez cały czas starają się być blisko niego, nawet wtedy, kiedy obecność jest zbędna i nie pozwalają się usamodzielnić. Dziecko nie ma okazji poznać smaku porażki i uczyć się na popełnionych błędach. W rezultacie w przyszłości trudniej będzie pogodzić mu się z niepowodzeniami losu i wychodzić cało z opresji. Matka przez całe życie widziała czyhające dookoła niebezpieczeństwo i starała się uchronić przed nim dziecko, ale w ten sposób blokowała jego rozwój i wykształciła w nim postawę lękową przed światem i ludźmi.

Wychowanie przyjacielskie

Są matki, które uważają, że najlepszy kontakt z dzieckiem złapią poprzez utrzymywanie koleżeńskich relacji. Poruszają z dzieckiem trudne tematy, a nawet zwierzają mu się. Niestety dziecko może nie być gotowe na przyjęcie niektórych informacji. Istnieje także ryzyko, że problemy domowe, problemy rodziców zacznie brać na swoje dziecięce barki. W takiej relacji dziecko często nie czuje odpowiedniego wsparcia i dorasta zbyt szybko. Każdy szkrab potrzebuje autorytetu i osoby, która wyznaczy pewne granice. W dorosłym życiu może mieć problemy z usamodzielnieniem się.

Zobacz także: Ta mama musiała zmienić imię swojej córki, bo… nikt nie potrafił go wymówić! Dziecko nazywało się…

Wychowanie akcesoriowe

`Dostaniesz rower, jeżeli poprawisz się z matematyki`, `Kupię Ci nowego misia, ale musisz być grzeczna podczas wizyty u lekarza`. Podobne wypowiedzi często padają z ust rodziców, którzy za pomocą prezentów pragną wymusić na dziecku określone zachowanie. Ten model wychowania często pojawia się u osób zajmujących wysokie stanowiska i cieszących się w otoczeniu dużym uznaniem. W relacjach z dzieckiem starają się to podkreślić, przez co czuje się ono jednym z elementów, które mają mu służyć. Kiedy dziecko nie spełnia wymagań rodziców, jest przez nich nieakceptowane, a wręcz odrzucane. Mogą one dotyczyć wyglądu, zachowania, zainteresowań czy nauki. Poczucie odrzucenia sprawia, że dziecko pogrąża się w depresji i ma niskie poczucie własnej wartości.

Wychowanie powierzchowne

Często pojawia się u osób zapracowanych, dla których dziecko stanowi drugorzędną wartość w życiu. Nie zaniedbują go pod względem materialnym, ale nie wychowują. Kiedy dziecko zachowuje się w porządku, nie istnieje dla rodziców. W razie kłopotów, np. trudności w szkole, zaczynają reagować. Charakterystyczne w tym modelu wychowania jest, że dziecko otrzymuje od rodzica uwagę, gdy źle się zachowa lub wpadnie w tarapaty. Może to spowodować celowe wywoływanie problemów i popadanie w skrajne zachowanie przez dziecko, aby tylko rodzice zaczęli się nim interesować. Kształtuje się w nim poczucie odrzucenia oraz brak ufności do ludzi.

4

bez tabu

„Nasz telefon interwencyjny dzwonił niemal dwa razy częściej”. Centrum Praw Kobiet podsumowuje rok 2020

Wychowanie pod kloszem

Na pierwszy plan wysuwa się tutaj chęć ochrony dziecka przed zagrożeniami czyhającymi nań poza czterema ścianami. Dziecku zabrania się rozrywek oraz udziału w różnych przedsięwzięciach. To wynik niezdrowego podejścia do życia rodzica. Np. nadopiekuńcza mama nie chce puścić 10-latka na dwutygodniowy obóz. Porażki, klęski i zranienia są jednak wpisane w nasze życie, nie sposób ich uniknąć. Wychowanie pod kloszem prowadzi do braku samodzielności, niedojrzałości i depresji.

Wychowanie odrzucające

Wysokie wymagania oraz brak uwagi i uczucia to dwa najlepsze określenia tej metody wychowawczej. Malec czuje się niekochany i odtrącony. Jako zadośćuczynienie otrzymuje drogie prezenty. To przejaw przedmiotowego traktowania, które sprawia, że dziecko staje się niepewne i zagubione. Świat jest dla niego niczym dżungla, jednak brakuje w niej przewodnika. Dlatego trudno poradzić mu sobie w dorosłym życiu. Ma problemy z nawiązywaniem relacji oraz radzeniem sobie z emocjami.

Wychowanie `utopijne`

Można też spotkać rodziców tak zapatrzonych w swoje dziecko, że zrobią wszystko, aby przychylić mu nieba. Nie zabronią kolejnej porcji lodów, mimo że zjadło już dwie, kupią każdą zabawkę, chociaż w pokoju już się wszystkie nie mieszczą, a w dorosłym życiu nie będą mieli nic przeciwko temu, aby córka związała się z odmiennym kulturowo człowiekiem, który ma wątpliwą przeszłość. Ich motto? `Rób co chcesz, abyś tylko był/była szczęśliwa`. To tak jak pozwolić małemu dziecku dotknąć gorącego pieca – bo chce. I jego pragnienie jest najważniejsze. Przedstawiciele takiej metody najczęściej są rodzicami jedynaka. Ich wychowanie prowdzi do kształtowania się w dziecku postawy egoistycznej i roszczeniowej. Żyje niczym w kolorowej bańce mydlanej, jednak zetknięcie z rzeczywistością może być bolesne.

Zobacz także: Słownik noworodka, czyli jak zrozumieć swoje dziecko?

Źródło: www.parenting.pl