Poród w domu. Tak czy nie?

Porodów domowych Narodowy Fundusz Zdrowia nie refunduje. Za obecność położnej trzeba zapłacić z własnej kieszeni. Według cennika opieki okołoporodowej w domu udostępnionego przez Domnarodzin.pl prowadzenie i przyjęcie porodu w domu rodzącej to 2300 zł. Do tego dochodzi opłata za każdą dodatkową wizytę domową.

Z badań przeprowadzonych przez holenderskich badaczy wynika, że na poród w domu częściej decydowały się kobiety powyżej 25. roku życia o wysokim statusie socjoekonomicznym. Co ważne, nie wykazano istotnej różnicy w śmiertelności okołoporodowej pomiędzy porodem szpitalnym a porodem domowym. Badanie potwierdziło, że miejsce porodu nie miało wpływu na wskaźniki śmiertelności noworodków.

Zobacz także: Oryginalne miejsca porodów

RAF

Wybór należy do kobiety

Kobieta może sama wybrać miejsce porodu – reguluje to ustawa o tzw. standardzie okołoporodowym. Jeśli ciężarna zdecyduje, że chce, by jej dziecko przyszło na świat w domu, ma do tego prawo. Ale poród domowy nie jest dla każdego. To olbrzymie wyzwanie – zarówno fizyczne, jak i psychiczne. Nie każda kobieta temu podoła. W domu rodzić mogą kobiety, których ciąża przebiegała bez komplikacji i nie jest zagrożona. Ważne, aby decyzję podjąć świadomie i samodzielnie, a nie np. z powodu mody. Trzeba mieć również pewność, że w razie jakichkolwiek komplikacji rodząca będzie miała zapewniony szybki transport do szpitala.

Przeciwwskazania do porodu domowego to m.in. cholestaza ciężarnych, choroby przewlekłe, wady serca, astma oskrzelowa, stan po leczeniu niepłodności, infekcja dróg moczowych (potwierdzona przesiewem moczu) w trzecim trymestrze ciąży, liczne infekcje w przebiegu ciąży, niedoczynność lub nadczynność tarczycy leczona farmakologicznie, czynna depresja lub inne choroby psychiczne, HCV (+), WR (+), HIV (+), toksoplazmoza IgM (+), położenie miednicowe płodu, cukrzyca ciężarnych, nieprawidłowa lokalizacja łożyska, głęboka niedokrwistość ciężarnej, małopłytkowość, stan po cesarskim cięciu.

Z danych udostępnionych na stronie Domnarodzin.pl wynika, że najczęstsze przyczyny transferów do szpitala w przypadku kobiet rodzących w domu to: odpływanie zielonego płynu owodniowego, patologia łożyska w trzecim okresie porodu, brak postępu porodu w pierwszym okresie, osłabienie czynności skurczowej, wzrost temperatury, zaburzenie tętna dziecka.

„W przypadku powikłań takich jak przedłużający się poród, odpłynięcie zielonego płynu owodniowego przy niewielkim zaawansowaniu porodu czy nieprawidłowe badania laboratoryjne możemy jechać prywatnym samochodem, ale położna nigdy nie jest kierowcą i towarzyszy pacjentce w czasie przejazdu. W sytuacjach nagłych jak krwotok, zaburzenia tętna płodu, zły stan kliniczny matki lub noworodka czy rozpoznanie nieprawidłowego ułożenia czy położenia płodu, przejazd do szpitala odbywa się karetką, a pacjentce zawsze towarzyszy położna prowadząca poród” – pisze Maria Romanowska, autorka artykułu udostępnionego przez Domnarodzin.pl.

Poród bez nacięcia? To możliwe!

„Nie można całkowicie wykluczyć jakiegoś trudnego do przewidzenia i bardzo groźnego powikłania, w przypadku którego natychmiastowe wykonanie cesarskiego cięcia miałoby szanse uratować życie matce i dziecku. Dlatego decyzja o porodzie w domu jest zawsze związana z wzięciem na siebie znacznej części odpowiedzialności za szczęśliwy przebieg porodu i powinna być podejmowana świadomie. Kobieta przygotowująca się do porodu w domu powinna czuć, że jej decyzja jest dobra dla niej i jej dziecka. Bardzo niekorzystna jest sytuacja, gdy decyzja o porodzie w domu motywowana jest jedynie lękiem przed szpitalem, a nie głębokim przekonaniem, że dom jest najodpowiedniejszym miejscem do porodu” – pisze Katarzyna Karzel w artykule udostępnionym przez Fundację Rodzić po Ludzku.

22

bez tabu

Czeszki mają dość żeńskich końcówek w nazwiskach. O zmianę walczą w parlamencie

Żeby było bezpiecznie

Nie da się ukryć, że poród w domu ma atuty, którym brakuje porodom szpitalnym. Przede wszystkim w domu kobieta jest u siebie – czuje się bezpiecznie i komfortowo. Jest jedyną rodzącą, zatem tylko na niej skupiona jest uwaga położnej i osób asystujących przy porodzie. Nie musi zmieniać miejsca, w którym przebywa, odpada rejestracja w szpitalu i kontakt z obcymi ludźmi – kobieta otoczona jest bliskimi i może skupić się wyłącznie na rodzeniu. Również po rozwiązaniu matka pozostaje we własnym domu, wśród osób, którym ufa i które zapewniają jej wsparcie. Nie jest samotna, na co nierzadko skarżą się kobiety, które urodziły w szpitalu.