7 powodów, dlaczego kobieta po aborcji zasługuje na WSPÓŁCZUCIE, a nie potępienie

NIE TYLKO ONA JEST WINNA

Przykry paradoks polega na tym, że do zapłodnienia niezbędne są dwie strony, a konsekwencje wpadki ponosi zazwyczaj jedna. I wcale nie jest to facet. Ten może zawsze umyć ręce. Nie można piętnować kobiety, że „dała się zapłodnić”, chociaż nie chce i nie może mieć dzieci. Seks jest ważną sferą życia większości z nas, więc nie da się z niego tak po prostu zrezygnować. Wypadki przy pracy się zdarzają i jeśli możemy tutaj mówić o winie, ponosi ją sama zainteresowana, jak i jej partner.

NIE CZUŁA SIĘ NA SIŁACH, BY URODZIĆ

Nie jest prawdą, że każda kobieta, która poddaje się zabiegowi przerwania ciąży jest bezwzględną i bezmyślną istotą, dla której to żaden problem. Niektóre środowiska próbują nam wmówić, że „aborcjonistki” czerpią niemal radość z mordowania bezbronnych płodów. W rzeczywistości to zawsze traumatyczna decyzja podejmowana w ostateczności. Gdyby miała wsparcie, stabilną sytuację finansową, była w pełnym miłości związku – na pewno nie musiałaby się uciekać do tak drastycznych rozwiązań.

MA WYRZUTY SUMIENIA

Ponownie – zamiast wierzyć przeciwnikom aborcji, którzy demonizują każdą kobietę, która zdecydowała się na zabieg, lepiej spróbować ją zrozumieć. Nie jest prawdą, że „skrobanka” to dla niej tylko zabawa i po pozbyciu się problemu nic ją nie rusza. W większości przypadków pojawia się trauma, z którą naprawdę trudno żyć. Czasami odzywa się po wielu latach, niektóre kobiety żałują lub zastanawiają się nad swoim wyborem w momencie samego zabiegu. Nie da się o tym zapomnieć i zagłuszyć wyrzutów sumienia.

PRZESZŁA NIEBEZPIECZNY ZABIEG

Każda aborcja jest procedurą ryzykowną. Dotyczy to zabiegu przeprowadzonego oficjalnie w szpitalu, a tym bardziej w aborcyjnym podziemiu. Trudno zachować wszelkie normy bezpieczeństwa w konspiracji, dlatego bardzo często kończy się to poważnymi konsekwencjami natury zdrowotnej. Źle wykonany zabieg i jego skutki uboczne rzutują na całą resztę życia. Czasami kolejne zapłodnienie nie jest już możliwe.

MUSI SIĘ LICZYĆ Z PIĘTNEM

Większość kobiet nigdy nie przyznaje się do swojej decyzji. Przez lata żyją z tajemnicą, a to nigdy nie jest łatwe. Kiedy decydują się o tym opowiedzieć, przez wielu postrzegane są jako zwykłe morderczynie zasługujące na karę. Nikt nie chce słuchać o przyczynach i konsekwencjach tego kroku. Swoje robią także politycy i duchowni, którzy co kilka miesięcy wracają do tego tematu i nie pozwalają, by wewnętrzna rana mogła się wreszcie zabliźnić.

NIE MOGŁA POLEGAĆ NA PARTNERZE

W jednym z pierwszych punktów wspomnieliśmy, że niechciana ciąża nigdy nie jest dziełem samej kobiety. Dotyczy to także aborcji, na którą ostatecznie decydujemy się same, ale płeć przeciwna także miała w tym spory udział. Niektórzy mężczyźni wręcz nalegają na przerwanie ciąży, inni umywają ręce i zostawiają nas z same z problemem. To dramatyczna sytuacja, kiedy przestają się liczyć nasze przekonania i pragnienia. Ze strachu potrafimy zrobić wszystko – nawet przerwać nowe życie.

NIKT JEJ NIE POMÓGŁ

Przeciwnicy aborcji są bardzo aktywni w dyskusji na temat ochrony życia poczętego, ale zazwyczaj brakuje ich w konkretnych sytuacjach. W większości przypadków kobieta przyznaje się do niechcianej ciąży przynajmniej kilku osobom. Strach i wyrzuty sumienia sprawiają, że informuje także o swoich zamiarach dotyczących przerwania ciąży. Jeśli ostatecznie dopięła swego, najwyraźniej nikt nie chciał i nie potrafił jej od tego odwieść.