„Czy jako matka chrzestna powinnam zajmować się chrześniakiem w każdy weekend? Kuzynka zmusza mnie do opieki nad własnym dzieckiem!”

- Mam wrażenie, że to jakiś absurdalny koszmar, z którego nie mogę się obudzić. Niedawno podczas rodzinnej wizyty, usłyszałam jak moja kuzynka mówi do mojej mamy, że jestem okropną chrzestną. Dalszej części jej wypowiedzi nie słyszałam, bo ktoś wszedł do pokoju i musiałam wyjść. Potem mama o wszystkim mi opowiedziała. Była na mnie zła i powiedziała, że przynoszę jej wstyd, bo nie tak mnie wychowała.

Kasia wyjaśnia, o co chodzi.

- Pretensje jaką to jestem złą chrzestną słyszałam już dawno, ale ostatnio przelała się czara goryczy. Mój chrześniak kończy w połowie kwietnia 6 lat i mają mu wyprawić urodziny. Ja, przyznaję bez bicia, zapomniałam o tej okazji. Wykupiliśmy z chłopakiem wycieczkę na Teneryfę i w urodziny Kacpra nie będzie nas w Polsce. Tak marzyłam o wyjeździe, że zupełnie przeoczyłam tę okazję.

Na swoje usprawiedliwienie mam to, że do tej pory żadnych urodzin nie przegapiłam. Przynosiłam też fajne prezenty, chociaż nie zawsze takie, o jakie prosiła mnie kuzynka. Ostatecznie jednak nie narzekała. Oni są dość majętni i nie liczą na kasę z mojej strony. Mają za to pretensje o inne rzeczy.

Na przykład kiedy Kacper był niemowlęciem, kuzynka często dzwoniła do mnie i prosiła, żebym przyszła jej pomóc. Robiła to zawsze wieczorem, kiedy byłam już po szkole. Także często zamiast odrabiać lekcje czy wyjść na pizzę ze znajomymi, biegłam do niej i niańczyłam dziecko. Na początku nie miałam żadnych obiekcji, ponieważ widziałam, jaka jest zabiegana. Czasami nie miała nawet czasu, aby wziąć prysznic. 

Niestety kuzynce i jej mężowi weszło w nawyk angażowanie mnie w opiekę nad dzieckiem na stałe. Prosili mnie, abym zastępowała ich w weekendy, aby oni mogli gdzie wyjść. Mieszkałam wtedy z rodzicami i moja mama zawsze powtarzała, że rodzinie trzeba pomagać. No to pomagałam. Wszystko się we mnie burzyło, bo poświęcałam swój wolny czas i nikt mi tego nie wynagradzał, ale stwierdziłam, że jakoś to przeboleję. Potem Kacper podrósł i było już lepiej.

Gdy dziecko miało kilka lat, Kasia wyjechała na studia.

- Wreszcie miałam dobrą wymówkę. Studia. Już nikt nie mógł wykorzystywać mnie do opieki nad dzieckiem. Zresztą nie za bardzo było jak ze względu na większą odległość zamieszkania. Niestety koszmar bycia chrzestną się nie skończył. W wakacje prosili mnie nieraz, abym zostawała z Kacprem. Robiłam to niechętnie, ale zgadzałam się. W tym roku przeszli jednak samych siebie. Wymyślili, że wyjadą na wczasy, a mnie zostawią dziecko. Na całe trzy tygodnie. Powiedziałam, że nie dam rady, ponieważ nie miałam na to najmniejszej ochoty. Mogę posiedzieć z dzieckiem kilka godzin, ale nie kilka tygodni. Mają dziadków, więc niech im pomagają. Moment mojej odmowy stał się punktem zapalnym.

Dziewczyna usłyszała od kuzynki, że skoro dziecko podrosło, ona powinna bardziej angażować się w jego rozwój i wychowanie, bo taki ma obowiązek moralny.

- Nie mogłam uwierzyć, gdy kuzynka poprosiła mnie, abym uczyła Kacpra angielskiego, bo świetnie znam ten język. Zaoferowała, że będzie go do mnie podrzucać w weekendy (oni mieszkają w Zielonce). Odmówiłam. Mówiłam o całej sytuacji różnym znajomym i wszyscy powiedzieli, że moja kuzynka przesadza, a wręcz wykorzystuje mnie.

Niestety to nie dociera do mojej kuzynki ani mojej matki. Mam wrażenie, że przeciągnęła ją na swoją stronę i zrobiła ze mnie złą matkę chrzestną. Z kuzynką próbowałam już rozmawiać, ale to nic nie dało. Ona ma jakieś dziwne poglądy odnośnie roli chrzestnych w życiu jej dziecka.

To wszystko złożyło się na wyrobienie u kuzynki Kasi złej opinii na jej temat. Dziewczyna nie wie, co zrobić.

- Kuzynka zagroziła mojej mamie, że pomyśli nad inną chrzestną i dowie się u proboszcza, czy może mnie zamienić na kogoś innego, skoro nie wywiązuję się ze swojej roli. Ja jestem tak zmęczona sytuacją, że nie mam nic przeciwko, ale wiem, że zostanie mi zła opinia wśród rodziny. Kuzynka naprawdę potrafi przeciągnąć wszystkich na swoją stronę. Poza tym jest dużo starsza, a więc niby mądrzejsza. Ja z kolei mam dopiero 24 lata. Dla nich jestem jeszcze dzieckiem.

Nie wiem, jak z nimi rozmawiać. A może sama powinnam zrezygnować z tej roli?

Zobacz także: 6-latka TERRORYZUJE cały dom: Bije po twarzy, wyrywa włosy, bluzga... (Mamy nagranie!)