LIST: „Chłopak namawia mnie na dziecko, a mamy tylko 21 lat. Twierdzi, że pomoc rodziców i 500+ wystarczą...”

Chłopak cały czas mówi, że czuje instynkt i trzeba to wykorzystać. Później może być z tym różnie. Naczytał się, że im młodsi rodzice, tym zdrowsze dzieci. On na jednym nie poprzestaje i chciałby przynajmniej dwójkę. Brak doświadczenia to nic, bo każdy tak zaczynał i wszystkiego się nauczymy. Poza tym, od czego mamy rodziców? Będą super dziadkami i na pewno we wszystkim pomogą.

Oboje studiujemy, ale to też podobno nie problem. Ja dam radę jeszcze skończyć ten rok, a później wezmę sobie dziekankę i wrócę w swoim czasie. On przeniesie się na zaoczne i będzie pracował, żeby zarobić na naszą rodzinę. Pewnie nie będą to jakieś kokosy, więc dostaniemy 500 plus. Może nawet dziecko nie będzie nieślubne, bo jak rodzina usłyszy o ciąży, to będą naciskali na ślub.

To też jest nam na rękę, bo oboje od dawna tego chcemy. Po prostu wiedzieliśmy, że tak normalnie nigdy się na to nie zgodzą i nawet grosza nie dołożą. Teraz to co innego.

Zobacz również: Ma dopiero 27 lat i urodziła już trójkę dzieci. Teraz pokazuje BEZ CENZURY brzuch po ciążach...

Najpierw możemy mieszkać u jego rodziców, bo mają dużo miejsca po wyprowadzce brata i żony do Irlandii. Oni mają wrócić niedługo, ale na razie to dobra opcja. Tylko w ostateczności, bo on twierdzi, że dostaniemy mieszkanie. Albo nam kupią moi i jego rodzice na spółkę albo weźmiemy to, które zostało po jego babci. Zaraz nam przepiszą i będziemy ustawieni. Później ja się przeniosę na zaoczne i pójdę do pracy, a dziecko do żłobka albo któraś mama pomoże.

On ma na wszystko plan i chociaż się boję, to brzmi wszystko bardzo sensownie. Za 2-3 lata mielibyśmy fajną rodzinkę i stabilną sytuację. Kto w wieku 23-24 lata ma tak dobrą sytuację? Większość cały czas mieszka z rodzicami i nie wie, co chce w życiu robić. My bylibyśmy samodzielni i szczęśliwi.

Ja się zastanawiam, a on cały czas pyta nad czym. Jedno mu trzeba przyznać - fajnie to wymyślił i widać, że mu zależy. Jeśli czegoś się boję, to tego, że kiedyś mu się odwidzi albo ten plan nie wypali.

Zobacz również: Kluczem do szczęścia rodziny są dwie córki? Poznajcie najnowsze wyniki badań!

Pytam go: a co się stanie, jak nie dostaniemy tego mieszkania, rodzina wcale nie będzie zachwycona, nie zgodzą się na ślub, nie pomogą, on nie znajdzie pracy. On twierdzi, że szukam dziury w całym i zakładam najgorsze, a na pewno będzie dobrze. Chciałabym, ale sama nie wiem, czy to takie proste. W jednym przyznam mu rację - fajnie byłoby założyć i powiększyć rodzinę. Spotykamy się od 5 lat i chcemy być razem.

Pewnie nie wszystkie mnie zrozumiecie, bo dzisiaj rodzi się dzieci coraz później. Ale powiedzcie mi uczciwie - czy ten plan brzmi sensownie i może się udać? Jeśli tak, to jestem skłonna się zgodzić. Ja czuję motyle w brzuchu, jak sobie pomyślę o tym, że mogłabym zostać mamą. Myślę, że on też będzie świetnym ojcem. Może młodszym, niż większość, ale przynajmniej energicznym i takim, któremu się chce.

Nie przesadzajmy też, że 21 lat to tak mało. Nie mówię przecież o zajściu w ciążę jeszcze w liceum… Jesteśmy dorośli i tak się czujemy.

Justyna