LIST: „Jestem brzydka, biedna, samotna i mam się cieszyć życiem? Niby jak?!”

18-latka obawia się, że nigdy niczego nie osiągnie.
LIST: „Jestem brzydka, biedna, samotna i mam się cieszyć życiem? Niby jak?!”
14.05.2014

Szanowna Redakcjo...

Podobno jestem młoda i mam całe życie przed sobą, ale szczerze mówiąc, mam już wszystkiego dosyć. Nic nie wygląda tak, jakbym chciała i boję się, że nigdy nie będę naprawdę szczęśliwa. Tu nie chodzi o moje wymyślone kompleksy, ale prawdę o mnie. Gdybym była ładna, bogata i pochodziła z zaradnej rodziny, to pewnie tak bym o sobie nie myślała. Mnie nie udało się praktycznie nic, każda kolejna moja wada pociąga za sobą kolejną i następne kłopoty. Codziennie zazdroszczę koleżankom, które lepiej sobie radzą. Są śliczne, mają wszystko, są pewne siebie. Takim ludziom się udaje.

Zastanawiam się nad tym, co mi w życiu wyszło. Jedyne, z czego mogę się cieszyć, to rodzice, którzy naprawdę mnie kochają. Nie zagwarantowali mi tego, co innym, ale przynajmniej są dla mnie dobrzy. Cała reszta to niekończąca się masakra. Chodzę do byle jakiej szkoły, ubieram się w byle co, nie jestem zbyt ładna, nie mam chłopaka i mnóstwa znajomych, brakuje mi perspektyw. Mogłabym tak wyliczać jeszcze długo. W ten sposób nie da się normalnie funkcjonować, więc śmieszą mnie rady, że powinnam pozytywnie patrzeć na świat. Ja naprawdę nie mam do tego powodów.

Mam tylko nadzieję, że takie użalanie się nad sobą chociaż na chwilę mi pomoże, bo zaczynam mieć ze sobą poważny problem. O czym bym nie pomyślała, wszystko wydaje mi się beznadziejne...

 

jestem brzydka

Zacznę od tego, że nie urodziłam się jako śliczna dziewczynka, ale bardziej jako śmieszny pulpet. Do dzisiaj nie potrafię patrzeć na zdjęcia z dzieciństwa, bo wyglądałam jeszcze gorzej. Tak naprawdę nie zmieniło się nic, poza tym, że urosłam i jeszcze bardziej utyłam. Nie będę się tłumaczyć tym, że wszystkiemu winna jest choroba, chociaż w połowie tak jest. Oczywiście sama sobie z tym nie radziłam, więc jak widziałam, że jest mnie coraz więcej, to z żalu jadłam dalej. Może ostatnio trochę schudłam, ale na pewno nie wyglądam jak modelka. Nawet nie jak typowa nastolatka.

Mam szarą cerę, słabe włosy, wbrew pozorom bardzo małe piersi. Kompletnie niczym się nie wyróżniam, a czasami mam wrażenie, że odstraszam. Nigdy nie usłyszałam, że jestem ładna albo urocza. Takie kłamstwo jeszcze nikomu nie przeszło przez gardło i nie przypominam sobie, żeby chociaż rodzice próbowali mi w ten sposób poprawić samopoczucie. Na uwagę chłopaków nie liczę, bo z czym do ludzi... Sama uważam za niemożliwe, żeby komuś się spodobać. Już sobie odpuściłam i nic nie próbuję z tym zrobić. Wiem, że powinnam walczyć, ale nie mam siły.

Nie dość, że jestem brzydka i gruba, to jeszcze z masą innych problemów, których raczej nie przeskoczę. Jak pech, to do końca...

jestem brzydka

Mój każdy kolejny problem przyczynia się do powstania następnego. Najgorsze jest to, że w środku mam tyle energii i chęci, żeby coś zmienić, ale po prostu nie mam do tego warunków. Niektórych rzeczy nie da się przeskoczyć i to mnie ciągnie na dół.

Mam nadzieję, że żadna z Was nie musi żyć z takim poczuciem. Ja po prostu nie lubię siebie i swojego życia, bo kompletnie nic mi nie wychodzi.

W., 18 lat

jestem brzydka

Urodziłam się w rodzinie, która przeniosła się do Polski ze Wschodu. Przez pierwsze lata, zanim się przyzwyczaili, mówili w bardzo charakterystyczny sposób i ten akcent nam wszystkim pozostał. Staram się mówić bardzo wyraźnie, bo praktycznie całe życie tu mieszkam, ale to jest silniejsze ode mnie. Wystarczy, że się odezwę i już pojawiają się pytania, skąd pochodzę. To wcale nie jest takie proste, bo tutaj nie za bardzo lubi się obcokrajowców. Chyba, że z Zachodu. Oczywiście to nie jest jedyny problem związany z moją rodziną. Przy moim pechu to byłoby zdecydowanie za mało.

Wiadomo, jak to mniej więcej wyglądało. Rodzice tutaj przybyli, mama już była w ciąży, więc tata robił wszystko, żeby nas jakoś utrzymać. Jest dobrym fachowcem i szybko znalazł pracę na budowie, ale potem pojawiła się moja siostra, po kilku latach brat i było nas już sporo. Odkąd pamiętam, zawsze mieliśmy problemy finansowe. I chociaż już wyrośliśmy i mama też zaczęła pracować, trudno powiedzieć, żeby nam niczego nie brakowało. Mieszkam z rodzeństwem w jednym pokoju, rodzice w drugim. Na wiele rzeczy nam brakuje.

Polska bardzo się zmieniła i dla takich ludzi po prostu nie ma miejsca, bo za bardzo się wyróżniam.

jestem brzydka

Pieniądze mają bardzo duże znaczenie w tym, jak sama na siebie patrzę. Nie marzę o milionach, ale chciałabym kiedyś spokojnie wyjść na zakupy i kupić sobie wszystko, co wpadnie mi w oko. No, ale sytuacja jest taka, że mieszkam, jak mieszkam i nigdy nie mogłam zaprosić do siebie swoich znajomych. Nie mogłam też kupić sobie najmodniejszych ciuchów, porządnego telefonu, pozwolić sobie na wakacje w fajnym miejscu. Moje koleżanki żyją zupełnie inaczej, bo wyglądają już jak nastolatki, które kiedyś oglądało się w amerykańskich filmach. Mają wszystko, co chcą, bo rodzice na nich nie oszczędzają.

To nie są tylko rzeczy. Jeśli możesz wyglądać tak fajnie, jak twoi rówieśnicy, to od razu lepiej się czujesz. Ja nie mam kompletnie pewności siebie. Gdybym była tylko brzydka, to mogłabym to jakoś przykryć fajnymi ubraniami i gadżetami, ale nawet na to nie mogę sobie pozwolić. Chodzę smutna, kompletnie niemodna, nigdzie nie bywam i to się na pewno z dnia na dzień nie zmieni.

To wszystko prowadzi do jeszcze większego problemu, bo chociaż powoli kończę liceum, to nigdy nie miałam chłopaka z prawdziwego zdarzenia. Wątpię, żeby chodziło tylko o moje kompleksy. Chłopcy po prostu nie widzą we mnie niczego ciekawego.

jestem brzydka

Dobijające jest to, że jeśli nagle nie stanę się piękniejsza i bogatsza, to chyba na długo tak pozostanie.

Gdybym miała chociaż przyjaciół, to jakoś lepiej bym to zniosła, ale ich też nie ma... Mam kilku znajomych, z którymi kiedyś mogłam spędzać czas, ale ostatnio to się wszystko rozlatuje. Oni bywają w klubach, gdzie wszystko kosztuje, albo nagle wymyślają sobie wycieczkę do innego miasta i jadą sobie tam w weekend. Mnie na takie imprezowanie po prostu nie stać, więc trochę mnie odsunęli. Mają też chłopaków i dziewczyny, więc wychodzą parami, a kto by chciał mieć obok taką samotną brzydulę...

 

jestem brzydka

Pochodzę z bardzo przeciętnej rodziny, wyglądam kiepsko, niczego nie mam, więc co chłopak miałby we mnie zobaczyć? Na co dzień staram się robić dobrą minę do złej gry i na siłę się uśmiecham, ale oni wyczuwają, że coś jest ze mną nie tak. Praktycznie każdej nocy śni mi się, że kogoś poznaję i jesteśmy ze sobą. Czasami rozmawiamy, innym razem milczymy, ale jesteśmy obok siebie i wyczuwam prawdziwą miłość. To mi się właśnie marzy, ale w tym śnie nie widzę, jak do tego doszło. Szkoda, bo przynajmniej wiedziałabym, co robić. 

Koleżanki mogą sobie przebierać. I chociaż im bardzo zazdroszczę, to potrafię uczciwie powiedzieć, że mają fajnych chłopaków. Oni o nie dbają, są zawsze obok, zabierają w różne fajne miejsca, ciągle piszą i dzwonią. Brakuje mi poczucia, że jest ktoś, komu na mnie naprawdę zależy. Komu mogę się wyżalić i z kim mogłabym się pośmiać. Mam wrażenie i chyba to jest prawda, że jestem ostatnią dziewczyną w szkole, która nigdy nie była w związku. Ostatnią dziewicą, to jestem na bank.

 

Polecane wideo

Komentarze (121)
Ocena: 4.89 / 5
gość (Ocena: 5) 14.02.2022 22:28
Pierdzielisz głupoty jak moja 70 letnia matka. Odkąd pamiętam miała jedno słowo, którego stale nadużywała - " to się zrobi". Po urodzeniu dzieci, mnie i siostry straciła zęby. Zostały jej tylko dolne. Mówiła, że jak sobie wstawi to poprawią się jej wyniki i schudnie. Wstawianie zębów trwa już 35 lat i nic. Chodzi do sklepów i ma manię kupowania. Chyba na tle nerwowym. Każdy ciuch, który Jej się podoba jest na nią za mały. Wku*wiona na cały świat rzuca mięsem, że nie ma nic w jej rozmiarze. W rozmiarze wieloryba. Bo kto produkuje ciuchy dla wielorybów?Ta kobieta nic nie doprowadza do końca. Nawet szkoły średniej nie skończyła bo rzucił a ją przed maturą. Poznała mojego tatę milicjanta. Tak jej jego mundur do łba strzelił i jego pieniądze, że nawet pracę rzuciła by móc go lepiej kontrolować. Facet na piwo ma wydzielane po pare groszy. Czlowiek ktory ciezko pieniądze zarabial musi sie o nie prosić. Ja już lachę na to położyłem. Mam swoją rodzinę i mieszkam od niej 200 km. Ale ta kobieta ciągle miesza w moim życiu bo nigdy swojego nie miała. Żyla problemami innych, pouczała, wyśmiewała i miała zawsze receptę na problemy innych tylko nie na swoje. Tak jej upłynęło życie na patrzeniu innym przez ramię że zapomniała a o swoim życiu. Roztyła się, osiwiala i siadły jej stawy. Nawet herbaty sobie nie zrobi tylko ojca wysyła do kuchni.Ubikacji w domu nie zrobi chociaż śpi na kasie bo po co. Tylko elewację domu odnowiła bo miejscowe dzieciaki śmiało y się, że ich komórka ladniejsza. Ujęła sie honorem i zapłaciła 25 tys za elewację. Wnętrze domu nie ruszone. Nie trzeba bo nikogo nie wpuszcza do srodka. I tak sobie życie i czas ucieka a ona płacze nad swoim gównnianym losem.Dobrze,, że nie poszedłem w jej ślady..
odpowiedz
Anonimowa dziewczyna (Ocena: 5) 07.02.2021 23:12
mam tak samo :( często odnoszę wrażenie, źe wszyscy inni są piękniejsi, bogatsi i po prostu lepsi. Życie jest naprawdę niesprawiedliwe, a pisanie 'masz jeszcze wszystko przed sobą' jest śmieszne.
odpowiedz
patrycja (Ocena: 4) 04.02.2016 20:37
Ja mam 36 lat pracuje dorywczo za kelnerke nie mam nikogo i ciągle szukam nie poddaje życie jest bardzo trudne w tym kraju
odpowiedz
Anonim (Ocena: 5) 17.11.2015 19:45
Cały czas chodziłam przygnębiona, wszystko mnie denerwowało. Nie potrafiłam się kompletnie odnaleźć na świecie. Moje życie było zwykłą egzystencją, czasem nie chciało mi się nawet wstawać z łóżka. Szukałam dla siebie pomocy, ale nie chciałam faszerowac się lekami. Zamówiłam oczyszczanie energetyczne na stronie moc-energii.pl - i naprawdę mi to pomogło. Teraz przez większość dnia mam całkiem dobry humor, umiem docenić to co mam, a obowiązki przestały mnie przerastać. Czuję się jakbym wstała z kolan.
odpowiedz
Samantha. (Ocena: 5) 25.06.2014 13:32
Uwierz w siebie. Też mam 18 lat, w porównaniu do moich rówieśniczek z klasy mam przeciętną urodę, nie chodzę w modnych, markowych ciuchach, nie chodzę na imprezy i NIGDY NIE MIAŁAM CHŁOPAKA. Pochodzę z przeciętniej rodziny z małymi problemami. A mimo to cieszę się życiem - bo wyznaczyłam sobie cel : pójść na dobre studnia, znaleźć dobrą pracę i pokazać tym moim rówieśnikom, że dałam radę (pomimo tego, że słyszałam te tzw. hejty skierowane w moją stronę). Więc taka rada ode mnie: -jak czujesz się źle we własnej skórze i patrząc w lustro nie podobasz się sobie to to zmień. Zacznij ćwiczyć, zdrowo się odżywiać, zacznij o siebie dbać - bo do dbania nie są potrzebne najlepsze rzeczy z górnej półki - tylko chęci ;) (Ja byłam zawsze szczupłą dziewczyną, z tłuszczykiem tu i ówdzie ^^, ale ćwiczeniami postarałam się o lepszą formę i teraz lepiej patrzy mi się w lustro) -idź do pracy i zacznij oszczędzać to co zarobisz -znajdź kogoś kto będzie cię lubił za to kim jesteś, kogoś kto ma podobne pasje do cb. Uwierz, że dasz radę ;))) Powodzenia.
zobacz odpowiedzi (2)

Polecane dla Ciebie