LIST: „Karmienie piersią w restauracji to skandal. Prawie zwymiotowałam, jak to zobaczyłam!”

Lokal nie był przepełniony. Mogłam sobie wybrać miejsce, więc usiadłam w kącie, żeby mieć spokój. Nawet nie zauważyłam, kiedy przy kolejnym stoliku usiadła kobieta. Przekonałam się dopiero wtedy, kiedy chciałam podejść do baru po dodatkową łyżeczkę, a ona zatarasowała mi drogę wózkiem. Straszny miała problem, żeby mnie przepuścić, bo maleństwo właśnie zasypia i ona nie może tak ciągle szarpać. Przepraszam bardzo, czy to mój problem? Jak się będzie paliło, to zablokuje wyjście ewakuacyjne?

Nie miałam ochoty dyskutować, więc popchnęłam wózek sama. Delikatnie, dziecko się nawet nie ocknęło. Jednak można to zrobić, ale ona cały czas siedziała ze skwaszoną miną. Czekałam aż mnie uderzy, bo zrobiłam coś wbrew niej. W matkach często widać taką bezsilność i agresję w oczach. Niby zmęczone, ale jak trzeba, to potrafiłyby przyłożyć. Tym razem miałam szczęście. Wróciłam do stolika, dostałam jedzenie i zajęłam się sobą.

Nie miałam ochoty na nią patrzeć, ale siedziała jak kołek dokładnie na wprost mnie. Wyciągnęła dziecko i zaczęła się szarpać ze swoją bluzką. Już wiedziałam co się święci.

Nawet się wokół siebie nie rozejrzała, nie zapytała obsługi, czy nie mają jakiegoś ustronnego kącika, mogła też poinformować ludzi wokół, co ma zamiar zrobić. Bezceremonialnie obsunęła bluzkę i odpięła stanik do karmienia. Dziecko niestety nie było zbyt chętne i zaczęło się piekło. Z jednej strony jej ogromna pierś z poranionym sutkiem, z drugiej wrzeszczące niemowlę. Ona mu się nadstawia, dziecko jeść nie chce. I tak walczą, a mnie już pęka głowa i wymioty podchodzą do gardła.

Nikt nic nie powie, bo się boją matki-terrorystki. Przepraszam za takie określenie, ale niektóre mamy uważają, że mogą wszystko. Rządzą przestrzenią publiczną, bo przecież są warte więcej, niż np. taka bezdzietna ofiara losu, jak ja.

Już nie wiem co robić. Jedzenie przestało mi smakować, głowa boli, nie mogę tego słuchać. Chciałam ochłonąć w toalecie, ale znowu na mojej drodze wyrósł wózek. Sama musiałam go przestawiać, bo pani miała zajęte ręce potomkiem. Chciałam to jakoś skomentować, ale się poddałam.

Zobacz również: MĘSKIM OKIEM: Dlaczego karmienie piersią w miejscach publicznych to kiepski pomysł?

Wracam - dziecko już się przyssało i spokojnie je. Jest szansa na święty spokój. Przeliczyłam się bardzo, bo jak tylko odwracałam wzrok od swojego talerza, to widziałam tę ogromną pierś. Była zdeformowana od nacisku dziecka. Niemal fioletowa, poraniona od zębów, mleko gdzieś ciekło. Natychmiast sobie przypomniałam, dlaczego jeszcze nie jestem matką. Nie widzę tu niczego pięknego, cudownego i do pokazywania. Szkoda, że niektórzy nie mają wstydu i muszą tak tym epatować.

Kelnerka przyniosła deser, a mnie już mdliło. Po słodkim mogło być tylko gorzej. Siedziałam jak na szpilkach i nie wiedziałam, co dalej. Poddać się i wyjść? Taki miałam plan, ale przestawiając znowu jej wózek, nie wytrzymałam. Powiedziałam jej, że jest bardzo samolubna. Terroryzuje innych swoimi intymnymi sprawami. Tu się je z talerza, a nie piersi.

Ona mi się odszczekała, że jestem… feminazistką i gardzę wszystkim, co rodzinne i normalne.

Ja jej nie obrażałam, tylko przedstawiłam swoje racje. Że poczułam się obrzydzona jej nagą piersią, od płaczu dziecka rozbolała mnie głowa, wózek ciągle mi zawadzał. Ona zdominowała cały duży lokal. Wszyscy tańczyli tak, jak ona im zagrała. Obsługa przyszła nas uspokoić i wtedy dowiedziałam się, że na zapleczu obok toalet jest pokój z przewijakiem, gdzie można nakarmić niemowlaka. Okazało się, że ta pani o tym wiedziała, ale nie lubi czuć się odrzucona i zamknięta w małych pomieszczeniach.

Ręce mi opadły. Lokal zadbał o intymność jej i spokój innych gości, a ona musiała zrobić na odwrót. I tak właśnie jest z niektórymi mamami. Czują się władczyniami świata. Dlatego złożyłam oficjalną skargę na kelnerkę, która nie potrafiła zapanować nad sytuacją. Miała prawo i obowiązek poprosić, żeby tamta kobieta skorzystała z godnego pomieszczenia.

Miała też obowiązek zadbać o to, żebym nie czuła się w lokalu paskudnie!

Gdzieś czytałam o określeniu „wózkowe”. To młode mamy, które taranują wszystko na swojej drodze. Myślą, że cały świat kręci się wokół nich. Nie uciszają swoich dzieci, wbiegają na przejścia dla pieszych, wymuszają miejsce w autobusie, wyciągają piersi bez względu na wszystkich. A gdybym jadła tam obiad z jakimś dzieckiem i ono też musiałoby oglądać tego okropnego sutka? Trzeba mieć trochę wrażliwości.

Mnie jej nie brakuje, bo naprawdę jestem osobą wyrozumiałą. Jak już musiała karmić przy ludziach, to mogła usiąść plecami do wszystkich i gdzieś w rogu. Wózek zaparkować tak, żeby nie blokował innym przejścia. Zamiast tego zrobiła wielki cyrk.

Przyrzekam, że jak sama kiedyś urodzę, to nigdy się tak nie zachowam. Z miejsc publicznych mają prawo korzystać wszyscy, a nie tylko matki z dziećmi.

Edyta

Zobacz również: Dlaczego kobiety nie chcą karmić piersią?