Zrozumiałam, że to nie dla mnie. Czy w ostatniej chwili wycofać się z adopcji psa?

Od zawsze chciałam mieć psa, ale rodzice się nie zgadzali. W sumie trudno im się dziwić, bo w domu była nas piątka, a później wprowadziła się jeszcze chora babcia. Kiedy starsze rodzeństwo poszło na swoje - ja byłam zajęta innymi sprawami.

Zobacz również: Zostałam zaczepiona na ulicy, bo miałam na sobie naturalne futro

Teraz jestem na swoim i mogłabym wreszcie spełnić swoje marzenie. Zaczęłam nawet działać w tym kierunku. Jakieś 2 tygodnie temu odwiedziłam schronisko, gdzie poznałam cudownego psiaka. Miał najsmutniejszą minę ze wszystkich.

Rozczulił mnie do tego stopnia, że zaczęłam się o niego starać.

Od razu powiedziano mi, jak sprawa wygląda. To piesek po przejściach, którego trzeba dopiero wychować. W czasie spacerów wyrywa się, w domu może brudzić i niestety czasami bywa agresywny.

Zobacz również: Nie rozumiem nagonki na myśliwych. Od dzieciństwa biorę udział w polowaniach

Pomyślałam sobie, że to wyzwanie, ale na moje siły. Mieszkam sama, nie mam dzieci, ani innych zwierzaków, więc mogę mu stworzyć idealne warunki. Powoli wyjdziemy na prostą. I wiecie co? Im bliżej oficjalnej adopcji, tym bardziej się boję.

W głębi duszy uznałam już, że za bardzo się pospieszyłam i nie przemyślałam sprawy. Zupełnie nie wiem, jak mam się w tym momencie zachować. On czeka, schronisko też na mnie liczy. Mogłabym się zmusić, ale nie wiem czy nie pożałuję.

Jest mi wstyd, ale nie chcę popełnić największego błędu w życiu. Jak myślicie - czy w takiej sytuacji powinnam się w porę wycofać?

Natalia

Zobacz również: Sklepy nadal powinny sprzedawać żywe karpie. Przecież to nasza tradycja