Nie wybieram się na studia. Czy przyniosę wstyd rodzinie, jak twierdzi moja matka?

Nigdy nie byłam jakąś wybitną uczennicą, więc tym bardziej nie rozumiem, co się moim rodzicom ubzdurało. To, że poszłam do liceum, wcale nie oznaczało, że nagle zdam świetnie maturę i zrobię studia. Uprzedzałam ich, że to nie dla mnie.

Zobacz również: MĘSKIM OKIEM: Boję się dziewczyn, które ukończyły studia na tych kierunkach...

Przez 2 lata przymykali na to oczy, myśląc pewnie, że zmienię zdanie. Od początku trzeciej klasy zaczęło się jednak wiercenie dziury w brzuchu. Wybierz mądrze przedmioty, zastanów się nad uczelnią i kierunkiem, zainteresuj się rekrutacją.

I tak zrobiłam swoje. Zdałam tylko to, co musiałam, a papierów ostatecznie nigdzie nie złożyłam.

Od tego czasu mam w domu koszmar. Mama i tata wreszcie zrozumieli, że to nie było tylko gadanie. Postawiłam na swoim i wyższego wykształcenia mieć nie będę. Dla nich to podobno ogromny powód do wstydu. Dostali obsesji.

Zobacz również: Skończyłam tylko gimnazjum. Nie czuję się głupsza od magistrów

To tym bardziej dziwne, że sami pokończyli zawodówki. Tata wciąż pracuje fizycznie. Nagle im się zachciało uczonej w domu, ale szkoda że nie interesują ich moje potrzeby. Mnie papier do szczęścia nie jest potrzebny. Jakoś sobie poradzę.

Jak ktoś dzwoni i pyta, co u nas, to matka prosi, żeby o mnie nie pytać. BO NIE MA O CZYM GADAĆ. Ciągle mi powtarza, jak jej koleżanki są dumne z dzieci, a ona nie ma żadnych powodów. Nie idę na studia, więc jestem nikim.

Wy też myślicie, że przyniosłam wstyd rodzinie?

Małgorzata

Zobacz również: LIST: „Chwalisz się, że studiujesz? Ja bym się wstydziła żerować przez kolejnych 5 lat na rodzicach!”