W 4 miesiące zrzuciłam 4 kg. Mam się czym chwalić? Ania, 20 l.

Pochwaliłam się tym w domu i nic miłego mnie nie spotkało. Tata powiedział tylko „aha”, a mama poszła dalej - stwierdziła, że musiałam się obżerać, bo strasznie mało schudłam, jak na tyle czasu. To było jak cios w twarz. Ja naprawdę nikogo nie oszukiwałam, a już na pewno nie siebie. Jadłam dokładnie to, co polecił lekarz. Po prostu u każdego organizm reaguje inaczej. Jeden schudnie 20, inny 4 kg.

Podcięło mi to trochę skrzydła i sama się zastanawiam, czy czegoś nie robię źle. Trzymam się jadłospisu, piję tylko wodę, ograniczyłam słodkie owoce, słodyczy prawie wcale. Zaczęłam chodzić na spacery, byłam kilka razy na aerobicu w wodzie. Robię wszystko, co mogę!

No to mam być z siebie dumna czy nie?

Szkoda, że najbliżsi tak mnie potraktowali. Nawet gdyby myśleli inaczej, to wolałabym usłyszeć „super” albo „tak trzymaj”. Zamiast tego obojętność i krytyka. Jestem na etapie, że prawie się poddałam. Mnie się wydawało, że efekty są bardzo dobre, ale skoro inni twierdzą, że nie… Może to strata czasu i siły. Może lepiej pójść na lody i przekąsić pizzę, zamiast się tak męczyć.

Co Wy o tym myślicie? Czy 4 kg w 4 miesiące to naprawdę tak mało? Do tej pory to ja pewnie tyłam w takim tempie, a teraz jednak chudnę. Sama nie wiem, co mam o tym myśleć i skąd mam teraz czerpać motywację.

Ania