Jaka jest Twoja płeć psychologiczna?

Poza płcią biologiczną wszyscy mamy też płeć psychologiczną. Jaka jest twoja?
Jaka jest Twoja płeć psychologiczna?
27.05.2014

Pojęcie płci psychologicznej pojawiło się stosunkowo niedawno. Wcześniej funkcjonowała jedynie płeć biologiczna określana na podstawie zewnętrznych narządów płciowych. Nie obejmowało to jednak szerszego kontekstu, np. wartości, ról społecznych, typowych zachowań, światopoglądu i postaw kobiety oraz mężczyzny. Badania nad rolami płciowymi, czyli osobnymi funkcjami, jakie w ramach społeczeństwa przeznacza się kobietom i mężczyznom, pojawiły się po raz pierwszy w latach 50. i 60. XX wieku w ramach funkcjonalistycznej szkoły socjologii.

„Seksualne zachowanie człowieka jest (…) częścią jego społecznych zachowań. Każda istotna zmiana w systemie ról społecznych płci zawsze odzwierciedla się w sferze zachowań seksualnych. Postępowanie jednostki wiąże się ściśle z kulturą, w której obecnie wzrastamy i żyjemy, a mówiąc dokładniej, od jej wpływów. Pojęcie płci psychologicznej człowieka rozumiane jest jako spontaniczna gotowość do posługiwania się wymiarem płci w odniesieniu do siebie i świata” – tłumaczą Karolina Lelakowska i Zygmunt Zdrojewicz w pracy „Płeć psychologiczna a preferowane bodźce seksualne” (Seksuologia Polska 2008).

Cały ten gender

Płeć psychologiczna zwana jest również płcią kulturową, społeczną lub społeczno-kulturową. Wielu osobom z pewnością bliższe jest pojęcie gender, o którym ostatnio zrobiło się bardzo głośno. Tymczasem jest to po prostu suma cech osobowości, zachowań, stereotypów i ról płciowych przyjmowanych przez kobiety i mężczyzn w ramach danej kultury i w drodze socjalizacji, które nie wynikają bezpośrednio z biologicznych różnic w budowie ciała pomiędzy płciami.

Na płeć psychologiczną składać się może np. sposób ubierania się, zachowania, oczekiwane funkcje w ramach społeczeństwa, sprawowana władza itp. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) definiuje płeć psychologiczną jako stworzone przez społeczeństwo role, zachowania, aktywności i atrybuty, które dana społeczność uznaje za odpowiednie dla kobiet i mężczyzn. Płeć psychologiczna i różnice płciowe uzależnione są m.in. od biologii, wychowania czy procesu socjalizacji, który motywuje nas do regulacji własnego zachowania, aby było ono zgodne z kulturową definicją kobiecości bądź męskości.

keira knightly

Badania serwisu eDarling dowiodły, że przestarzały jest stereotyp mówiący o tym, że wrażliwe i czułe kobiety szukają zdecydowanych i gotowych walczyć o nie na każdym kroku mężczyzn. Również męscy mężczyźni szukają zdecydowanych kobiet (według płci psychologicznej – męskich kobiet), które mają podobne do nich cechy charakteru. Dr Wiebke Neberich cytowana przez eDarling uważa, że mężczyźni i kobiety ze zbieżnymi charakterami bardziej do siebie pasują, ponieważ mają zbliżone potrzeby, potrafią też dobrze zrozumieć się na poziomie emocjonalnym oraz najczęściej postrzegają różne rzeczy w podobny sposób.

Ewa Podsiadły-Natorska

keira knightly

Cztery rodzaje płci

Zgodnie z założeniami płci psychologicznej ogólnie można przyjąć, że wyróżniamy: kobiecą kobietę, męską kobietę, męskiego mężczyznę i kobiecego mężczyznę. Sandra L. Bem, twórczyni zweryfikowanych koncepcji płci psychologicznej, odrzuciła założenie, że człowiek może być albo męski, albo kobiecy. Zwróciła przy tym uwagę na istnienie czterech głównych konfiguracji cech psychicznych związanych z płcią, czyli typów płci psychologicznej, do których zaliczamy (piszą o tym Lelakowska i Zdrojewicz):

- osoby określone seksualnie (sex-typed), czyli mające cechy psychiczne odpowiadające ich płci biologicznej (kobiece kobiety i męscy mężczyźni);

- osoby nieokreślone seksualnie (undifferentiated), które w niewielkim stopniu mają ukształtowane cechy kobiece i męskie (niezależnie od swojej płci biologicznej);

keira knightly

- osoby androgyniczne, charakteryzujące się w dużym stopniu zarówno cechami kobiecymi, jak i męskimi (niezależnie od swojej płci biologicznej);

- osoby krzyżowo określone seksualnie (cross-sex-typed, sex-reversed), odznaczające się cechami psychicznymi odpowiadającymi płci przeciwnej niż ich płeć biologiczna (kobiecy mężczyźni i męskie kobiety).

Co z tego wynika?

„Podział ów umożliwia stwierdzenie, że osoby androgyniczne to te, które mogą być zarówno męskie, jak i kobiece, dostosowując się adekwatnie do sytuacji. Natomiast ci, którzy ukształtowali obraz własnej osoby na podstawie społecznych definicji kobiecości i męskości, charakteryzują się większą gotowością do podejmowania zachowań zgodnych z tymi normami oraz unikania zachowań niezgodnych z nimi, podejmując bowiem zachowania niezgodne z własnymi schematami odczuwałyby zdenerwowanie i niezadowolenie” – zauważają Karolina Lelakowska i Zygmunt Zdrojewicz w swojej publikacji.

keira knightly

Szczególne zainteresowanie budzi androgyniczna płeć psychologiczna, która w zasadzie jest najbardziej uniwersalna spośród wszystkich. Psychologiczna androgynia oznacza integrację i komplementarność pierwiastka męskiego i kobiecego w osobowości. Osoby androgyniczne wykazują się więc dużą elastycznością form reagowania i bogatszym repertuarem zachowań. Takie osoby mają pozytywny obraz siebie, wyższą samoocenę i silniejszą osobowość.

Swój ciągnie do swojego

Nasza płeć psychologiczna wpływa m.in. na to, jakich partnerów wybieramy. „To, jak ludzie dobierają się w związkach, często tłumaczy się, używając dwóch przeciwstawnych powiedzeń: ciągnie swój do swego bądź w odmiennym przypadku – przeciwieństwa się przyciągają” – stwierdziła cytowana przez portal eDarling dr Wiebke Neberich, która nadzorowała badanie dotyczące płci psychologicznej użytkowników tego serwisu. Okazało się na przykład, że większość kobiecych kobiet szuka podobnych cech u mężczyzny. Kobiece kobiety wolą więc… kobiecych mężczyzn (czułych, wrażliwych), a nie stuprocentowo męskich (niezależnych, dominujących).

Polecane wideo

Komentarze (15)
Ocena: 4.93 / 5
Anonim (Ocena: 5) 23.08.2014 21:23
Ja jestem jakaś taka dziwna. Mam trochę cech kobiecych, trochę męskich... Ale czuję się w 100% kobietą, nigdy nie chciałabym zmienić płci.
odpowiedz
Yakedo (Ocena: 5) 13.08.2014 14:29
Jestem męską kobietą i 100% zgadzam się z tym artykułem. Potrafię zachowywać się jak mała dziewczynka, naprawdę ciekawie mi to wychodzi, ale zwykle jestem dość twarda, obojętna i staram się wyglądać "nie dziewczęco" :P Poza tym jestem bisexualna z większymi skłonnościami homosexualnymi. Jestem więc, całkiem wszechstronna! :3
odpowiedz
gosc (Ocena: 5) 28.05.2014 16:52
Czy na zdjęciu jest Keira i Anja?
odpowiedz
Normalna dziewczyna (Ocena: 5) 28.05.2014 09:38
Dziewczyno, weź się zastanów...Piszesz takie brednie, że aż zbiera mnie na wymioty. Jeżeli nazywasz siebie dziennikarką piszącą regularnie na tymże portalu, to powinnaś przede wszystkim zasięgnąć wiedzy głębszej literatury o gender. Żałosna..
odpowiedz
Anonim (Ocena: 5) 27.05.2014 14:39
Wg. tego artykulu nie jestem "kobieca kobieta", a za taka sie uwazam. Szkoda, ze nie ma tu podanych cech takiej kobiety i kobiety "meskiej" :d.
odpowiedz

Polecane dla Ciebie