Już antyczni Grecy zaobserwowali, że pełne pasji kobiety pozbawione seksu (dziewice, wdowy, niezaspokojone żony, kapłanki) przejawiają niepokojące symptomy humorzastości, bezsenności, braku apetytu, histerii. Jako lekarstwo, słynny medyk - Hipokrates polecał swoim uczniom dotykanie organów płciowych wywołujące terapeutyczną przyjemność. I tak się wszystko zaczęło…
Ze względu na potępianie masturbacji, dopiero w XIX w. w przybytkach typu SPA odkryto magiczne działanie strumieni wodnych. W 1860 r. miały miejsce pierwsze eksperymenty z wykorzystaniem swoistego prysznica, przypominającego wąż strażacki, do celów uzdrawiających kobiece niepokoje. Zalecany czas zabiegu wynosił 4 minuty.
Słynna fabryka Weiss wypuściła na rynek pierwszy wibrator na baterie, zaś w chwilę później ukazały się najprzeróżniejsze modele: przenośne, stojące na podłodze, zwisające z sufitu. Wiele spośród nich przypominało kształtem męski członek, ale dostępny na rynku asortyment już wtedy był bardzo zróżnicowany. Wciąż pozostawał to jednak sprzęt specjalistycznie medyczny, do użytku lekarzy wierzących, że 75% kobiet cierpi na dolegliwość zwaną po Grekach histerią.
Do gospodarstw domowych wibrator trafił dopiero na początku XX w. wraz z rozwojem elektryczności. Wielkie, nieporęczne maszyny, często zawodzące przed osiągnięciem celu, nie sprzyjały erotyce. Za to prasa medyczna zaczęła się rozpisywać o szerokich zaletach urządzeń – miały leczyć głuchotę, polio i impotencję, a nawet platfusa i łupież. Im bliżej Pierwszej Wojny Światowej i im więcej było wibratorów na rynku, tym mniejsze zainteresowanie przejawiali nimi medycy. W okresie wojen i innych zmartwień problem wibratora zanikł na pół wieku.
W latach osiemdziesiątych przyszedł zasłużony czas dla tego urządzenia. Do wyboru, do koloru, no i rozmiaru. Oprócz wibratorów z jednym silnikiem, wzbudzającym drgania, pojawiły się wibratory z wbudowanymi dodatkowymi napędami. Posiadają one kolejne silniki, które mogą na przykład powodować wyginanie się końcówki wibratora lub obracanie koralików znajdujących się w środkowej części. Istnieją także urządzenia wyposażone w rozbudowane programy pracy.
Wibratory dzielone są zwykle ze względu na materiał, z którego są wykonane (m.in. guma, akryl, silikon, lateks, twarde plastiki, metal, szkło, czyli pyrex) oraz przeznaczenie, które ma istotny wpływ na kształt urządzenia. W tej drugiej klasyfikacji wyróżnia się wibratory pochwowe, łechtaczkowe, g-spot, analne i wiele kombinacji tych wariantów.
Wymiary wibratorów wahają się zazwyczaj w granicach 10 - 30 cm długości i 1 - 5 cm średnicy. Bardziej wyszukane modele mogą być wykonywane na zamówienie z metali szlachetnych.