Problem Rafała: „Spotykam się z kobietą, która ma dwoje dzieci. Każde z innym mężczyzną... To źle o niej świadczy!”

Rozczarowanie pojawiło się już na pierwszej randce.

- Rozmowa kleiła się i to bardzo, ale w pewnym momencie Patrycja powiedziała, że musi mi coś wyznać. No i tak dowiedziałem się, że jest mamą dwójki dzieci. Przyznaję – byłem rozczarowany i to bardzo. Młoda, niezamężna dziewczyna i już dwoje dzieci na karku. Ale cóż, podobała mi się, więc pomyślałem, że poczekam na rozwój sytuacji. Przecież nie skreślę jej z tego powodu.

Rafałowi najbardziej nie podoba się, że każde dziecko ma z innym mężczyzną.

- Patrycja przyznała się, że pierwsze dziecko było typową nastoletnią wpadką. Z ojcem Mai spotykała się, ale nie byli parą. Kiedy Patrycja powiedziała mu, że jest w ciąży, zwinął żagle i tyle go widziała. Nawet alimentów jej nie płaci. Drugie dziecko, które ma dopiero 4 lata, to owoc krótkiego związku. Nie przetrwał, bo ten mężczyzna zostawił Patrycję dla innej.

Miałem mieszane uczucia, gdy słuchałem jej wywodu. Było mi jej szkoda, bo nacierpiała się w życiu, ale też nikt jej nie zmusił do sypiania z tymi mężczyznami. Trochę mnie zniesmaczyło, że jedno ma z jednym, a drugie z drugim. No, ale nie ukrywam, że czułem też podziw. Samotna kobieta utrzymuje dwoje małych dzieci, a oprócz tego ma ambitne plany na przyszłość.

Rafał przyznaje, że mimo wszystko zrobiła na nim wrażenie.

Nie sprawiała wrażenia lekkomyślnej, łatwej kobiety. Zarówno w salonie, jak i podczas randki miała na sobie elegancji, skromny strój i delikatną biżuterię. Zauważyłem też, że ma naturalny kolor włosów i nie maluje się mocno. Patrycja dużo się śmiała, mówiła otwarcie i wydawało mi się, że jest prostolinijna. Później tylko utwierdziłem się w tym przekonaniu.

Od czasu pierwszej randki minęły dwa miesiące. Rafał postanowił dać Patrycji szansę, a nawet zdążył poznać jej dzieci.

- Diana – starsza dziewczynka – jest już duża, natomiast Maja ma dopiero cztery lata. Diana zachowywała się wobec mnie nieufnie, a młodsza bardzo się kleiła i chciała, żeby brać ją na kolana. Przyznaję, że dziewczynki są fajne i dobrze wychowane, a mieszkanie czyste, chociaż skromne. Żadna patologia ani nic z tych rzeczy. Zastanowiła mnie tylko jedna rzecz. Starsza dziewczynka wyszeptała Patrycji na ucho, czy znowu mają nowego wujka. Patrycja zarumieniła się i wyraźnie speszyła. Kazała małej wracać do swojego pokoju i poszła zrobić kawę. Reszta spotkania przebiegła w miłej atmosferze, chociaż słowa Diany nie dawały mi spokoju. Zastanawiam się, jak wielu mężczyzn Patrycja przyprowadziła do mieszkania i przedstawiła swoim córkom. Czyżbym był tylko jednym z frajerów? A może szuka jedynie męża dla swoich dzieci? Nie mogę być pewien niczego, bo w sumie ja ją poderwałem. Dość dobrze prosperuję pod względem finansowym, ale ona mogłaby to wiedzieć jedynie od swojej szefowej, którą znam.

Rafała ma mętlik w głowie, ale przyznaje, że zakochał się w Patrycji.

- Pomimo słów Diany, nie chcę osądzać Patrycji i podejrzewać jej zaraz o szukanie ojca dla dzieci. Miała prawo spotykać się z mężczyznami i próbować ułożyć sobie życie. Oficjalnie jesteśmy już parą, chociaż dzieci widziałem tylko raz. Ustaliłem z Patrycją, że dopóki nie wiadomo, jak sprawy pomiędzy nami się potoczą, lepiej, aby nie przyzwyczajały się do mojej obecności.

Dla mnie największym problemem jest to, że kiedyś chciałbym mieć swoje dzieci i trochę nie uśmiecha mi się wychowywanie cudzych. Musiałbym łożyć na ich utrzymanie, być dla nich ojcem... Przyznaję, że nie mam na to ochoty. Nie chcę wydawać pieniędzy na cudze dzieci i brać za nie odpowiedzialności. Za kilkanaście lat zaczną się buntować i dopiero się zacznie. Swoje dzieci to jednak swoje. No i nie wiem, czy Patrycja chciałaby mieć jeszcze dzieci. W końcu dwoje już jest. Na razie nie myślę jeszcze o oświadczynach, jest na to zdecydowanie za wcześnie, ale planowałem i nadal planuję się ożenić. Chcę mieć rodzinę. I tutaj pojawia się zgrzyt, bo zakochałem się w Patrycji.

Zerwanie z nią byłoby dla mnie bolesne, ale chyba lepiej zrobić to wcześniej niż później. Nie jestem pewien, czy mój stosunek do jej dzieci się zmieni w przyszłości, czy zechcę być dla nich ojcem. Za to jestem pewien prawie na sto procent, że z tygodnia na tydzień będzie mi bardziej zależało na Patrycji. Czuję się rozbity wewnętrznie, bo nie wiem jak postąpić. Czekać na rozwój wydarzeń? Zerwać z nią i poczekać aż czas zaleczy rany?

Ci doradziłybyście Rafałowi?

Zobacz także: Historia Marysi: „Opowiedziałam mężowi o swojej wstydliwej przeszłości. Teraz ciągle mi ją wypomina!”