„Co za wstyd! Ksiądz nie dał mi rozgrzeszenia, bo podczas spowiedzi...”

„W młodości popełniłam ogromny błąd. Uwiodłam młodego księdza. To był jednorazowy wypadek. Podałam mu alkohol, zaczęłam miło rozmawiać i jakoś poszło. Przez wiele lat nie wyznawałam tego na spowiedzi. Myślałam, że Pan Bóg i tak wszystko widzi, więc mi wybaczył. Pewnego dnia dowiedziałam się, że to tak nie działa. Muszę szczerze wyznać wszystkie grzechy i żałować za nie. Cóż, zebrałam się na odwagę i... nie dostałam rozgrzeszenia. Ksiądz powiedział, że on sam nie ma takiej możliwości. Muszę udać się do kapłana, który ma specjalne upoważnienie od papieża”.

„Od kilku miesięcy noszę wkładkę domaciczną. Nie chcę mieć więcej dzieci, dwoje mi wystarczy. Powiedziałam o tym księdzu podczas spowiedzi, a on nie dał mi rozgrzeszenia. Antykoncepcja to grzech, muszę żałować tego, co zrobiłam, i zakończyć ją – usłyszałam. Wtedy spytałam go, jak to jest, że ludzie ciągle mają te same grzechy i dostają rozgrzeszenie, a ja nie. Spowiednik wytłumaczył mi, że wszyscy jesteśmy słabi i każdemu zdarzają się upadki. Liczy się wytrwałość, podejmowanie walki z pokusą i postanowienie poprawy. Nawet jeżeli upadnę jeszcze raz, znowu mam iść do spowiedzi, żałować i postanowić poprawę. To jakaś masakra... Tyle ambarasu o jedną wkładkę”.

„Będę szczera – złapałam faceta na dziecko. Nie miałam się gdzie podziać, potrzebowałam jakiegoś lokum, więc postanowiłam, że najlepiej będzie, jeżeli zajdę w ciążę z mężczyzną, a potem się do niego wprowadzę. Jak zaplanowałam, tak zrobiłam. M. jest porządnym facetem, więc oświadczył mi się i w czwartym miesiącu ciąży wyszłam za niego. Wcześniej potrzebowałam karteczki podpisanej przez spowiednika, że odbyłam spowiedź. Niestety, gdy wyznałam księdzu prawdę, że oszukałam faceta i wykorzystałam go, aby mieć gdzie mieszkać, nie dostałam rozgrzeszenia. Kapłan powiedział, że muszę wyznać mu prawdę. Pobłogosławił mnie i na tym zakończył spowiedź. Wróciłam do niego po tygodniu i skłamałam, że M. wie o wszystkim i wybaczył mi. Rozgrzeszenie dostałam!”

„Jakiś czas temu dokonałam aborcji. Jestem nastolatką i nie wyobrażam sobie wychowywania dziecka. Oddanie go do adopcji również nie wchodziło w grę – rodzice zamordowaliby mnie za sam fakt ciąży! Poprosiłam o pomoc faceta, który wszystko zorganizował. Po wszystkim pojawiły się jednak wyrzuty sumienia. Po raz pierwszy od kilku lat postanowiłam oczyścić się na spowiedzi. Bardzo się stresowałam, ale na pewno nie spodziewałam się takiego obrotu spraw. Pod żadnym względem. Po pierwsze ksiądz nie nawrzeszczał na mnie. Porozmawialiśmy dłużej i nawet popłakałam się. Ksiądz powiedział jednak, że nie może udzielić mi rozgrzeszenia. Dokonując aborcji, automatycznie spada na mnie ekskomunika. Może ją zdjąć tylko biskup albo wyznaczony kapłan. Dopiero potem dostanę rozgrzeszenie. Nie spodziewałam się, że to wszystko jest takie skomplikowane...”

„U spowiedzi nie byłem przez około 10 lat. Różne rzeczy robiłem w życiu, ale w końcu tak się poplątałem, że postanowiłem iść do spowiedzi. Teraz żałuję, że się na nią zdecydowałem. Nie dostałem rozgrzeszenia, bo będąc nastolatkiem, pobiłem księdza na religii. Kapłan powiedział, że rozgrzeszenie tego grzechu może dać mi tylko biskup. Dziękuję, nie będę się więcej fatygował”.

Zobacz także: ŚLUB JAK Z BAJKI: Co wyznać podczas spowiedzi przedślubnej?

„Za miesiąc moja siostra bierze ślub. Ja będę świadkiem, więc wypadałoby przystąpić do komunii. Kilka dni temu poszłam do spowiedzi i powiedziałam, że od roku mieszkam z facetem. Ksiądz spytał wtedy, czy ze sobą współżyjemy. Odparłam, że tak. Dodałam, że planujemy ślub i kochamy się bardzo. Spowiednik nie dał mi rozgrzeszenia. Uraczył mnie długą gadką, której nie mam ochoty przytaczać. Na koniec dodał, że pomodli się za mnie, ale nic więcej zrobić nie może, dopóki nie skończę z grzechem. Bardzo się zdenerwowałam. Nagadałam mu, że spowiadam się przed Bogiem, a nie przed żadnym księdzem i nie ma prawa mnie pouczać. Do komunii oczywiście poszłam. Na złość temu księdzu! Mam nadzieję, że to widział”.

„Niedawno byłam u spowiedzi i nie dostałam rozgrzeszenia. Powód? Sypiam ze swoim facetem. Nie mieszkamy razem. Po prostu jesteśmy razem i współżyjemy ze sobą. Facet jak to facet, nalega. On po prostu tego potrzebuje i co ja mam zrobić. Odmówić mu? Kocham go i boję się, że mnie rzuci. Ksiądz powiedział, że muszę postanowić poprawę, jeżeli chcę dostać rozgrzeszenie, a Bóg powinien być dla mnie ważniejszy niż chłopak. Niestety tak nie jest. Czy to moja wina, że bardziej kocham chłopaka, a nie Boga? Rozgrzeszenie muszę dostać, bo zbliża się komunia mojej chrześniaczki i trzeba zachować się jak należy, czyli sama muszę przystąpić do komunii. Czy ktoś miał podobny problem?”