Filmy, które leczą

Amerykańscy psycholodzy zajmujący się filmoterapią twierdzą zgodnie, że filmy pomagają odnaleźć wzorce, nadzieje, inspirację, podsuwają nowe rozwiązania starych problemów. Można je wykorzystać w terapii małżeństw, ale nie tylko. Wspólny seans i późniejsza rozmowa z terapeutą nierzadko otwierają mężczyzn na potrzeby kobiet. Oczywiście, samo oglądanie filmów nie zastępuje klasycznych form terapii, ale jest ich dopełnieniem.

Jak to działa?

Filmy działają na nas poprzez emocje, a nie intelekt. Tak jak sny, pomagają dotrzeć do nieuświadomionych potrzeb. Czasem emocje są tak silne, że widzowie podczas filmu denerwują się, zaczynają rozmowy na abstrakcyjne tematy. Rozmowa z terapeutą staje się łatwiejsza po wcześniejszym obejrzeniu sceny z filmu, w której postać przeżywa podobne emocje, co pacjent. Aby film mógł zadziałać terapeutycznie, musi dotyczyć problemów, z którymi się borykamy.

Co dla kogo?

Każdy terapeuta wybiera dla pacjenta filmy według własnego klucza, choć są tytuły, które się powtarzają.

„Piękny umysł” – oparta na faktach historia genialnego matematyka, chorego na schizofrenię. Film pokazywany jest rodzinom osób cierpiących na tę samą chorobę, co bohater. Podnosi na duchu i dodaje odwagi w zmaganiach z codziennością.

„Dowód” – pokazuje, czym jest życie z osobą chorą na schizofrenię, mówi o kosztach, jakie ponoszą bliscy, o lęku przed dziedziczeniem choroby.

„Uwierz w ducha” – film z Demi Moore i Patrickiem Swayze. Opowiada historię kobiety, którą zza grobu wspiera ukochany mężczyzna. Film otwiera na przyjęcie pomocy.

„Pole marzeń” – film z Kevinem Costnerem. Bohater decyduje się spełnić swoje szalone marzenie. Film uczy słuchać wewnętrznego głosu i ufać intuicji.

„Co się wydarzyło w Madison Country” – historia fotografa, który robiąc reportaż na prowincji, poznaje gospodynię domową. Między dwójką dorosłych ludzi pojawia się namiętność. Clint Eastwood i Meryl Streep stworzyli niezapomniane kreacje. Film uczy, że kobieta szuka w życiu czegoś więcej niż bycia dobrą żoną, matką i gospodynią domową.

Kino może co prawda przyspieszyć proces terapeutyczny, ale go nie zastąpi. Film pomaga przekroczyć pewne bariery, dotrzeć do skrywanych emocji, jest wstępem do pracy terapeutycznej, bo jeśli nawet podsuwa nam gotowe rozwiązania, to w prawdziwym życiu musimy się z nimi zmierzyć sami.

Zobacz także:

PSYCHOTEST: Co mówi o tobie twój pulpit?

PSYCHOTEST: Czy jesteś inteligentna seksualnie?

Borys Rząsa