Czy jako matka muszę zapłacić za wesele córki? Dla niej to oczywiste... Alicja

Skłaniam się ku temu, by jakoś delikatnie wybić jej to z głowy. Nie chodzi o to, że mnie nie stać. Ale nie śpię też na pieniądzach. Gromadziłam oszczędności na czarną godzinę, a wesele chyba trudno tak nazwać. Mam swoje lata, nie wiem ile jeszcze popracuję i czy utrzymam się w przyszłości z emerytury. Muszę mieć coś na koncie, żeby w miarę spokojnie spać. A nie są to kokosy, uwierzcie mi.

I co teraz mam zrobić? Pozbyć się tego wszystkiego, żeby córka zorganizowała sobie wymarzone wesele? To jeden dzień, a pewnie nawet tych oszczędności by zabrakło. Na razie jeszcze tego jednoznacznie nie skomentowałam. Powiedziałam tylko: „Aha, ciekawe”. Bez entuzjazmu, ale pewnie potraktowała to jako żart. Przyzwyczaiła się, że mama zawsze pomoże.

Pierwszy raz w życiu nie chcę tego zrobić. Szkoda mi tych pieniędzy. Nie podoba mi się też jej stosunek do tej sprawy. Jakby to była oczywista oczywistość, że mama płaci.

Nawet mąż nie do końca mnie rozumie. Zdaje sobie sprawę, że będzie to ogromny wydatek i prawdopodobnie zostaniemy bez oszczędności. Ale dodaje, że to córka i trzeba pomóc, bo co ludzie powiedzą… Szczerze mówiąc, mam to w głębokim poważaniu. Mój spokój jest więcej wart, niż opinie postronnych osób. Wiem, że podpadnę córce, jej mężowi i przyszłym teściom, ale naprawdę nie czuję się na siłach, by lekką ręką wydać taki majątek.

Myślałam o tym, żeby zaproponować jej konkretną kwotę, a o resztę niech martwią się sami. To chyba uczciwe i praktyczne rozwiązanie. Dam im np. 10 tysięcy złotych. Niech sprawdzą, ile mogą dołożyć i na tej podstawie planują wesele. Oni chcą inaczej - na niczym nie oszczędzać i zasypywać mnie rachunkami do zapłacenia.

Czy mam prawo jako matka się przeciwstawić?

Alicja